Gawriił Gołowkin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: przenosiny kategorii Odznaczeni Orderem Andrzeja Świętego Apostoła Pierwszego Powołania do [[:Kategoria:Odznaczeni Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania|Odznaczeni Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Po... |
|||
Linia 1:
{{Dopracować|źródła=2010-10
{{Polityk infobox
| polityk = Gawriił Gołowkin
Linia 18:
| quote =
}}
'''[[Hrabia]] Gawriił (Gawriła) Iwanowicz Gołowkin''' (Gabriel Gołowkin; [[język rosyjski|ros.]]: Гавриил (Гаврила) Иванович Головкин; ur. [[1660]], zm. [[20 stycznia]] [[1734]]) – rosyjski polityk, kanclerz, [[Ministrowie spraw zagranicznych Rosji i ZSRR|kanclerz Imperium Rosyjskiego]] od [[1708]] roku do swej śmierci w [[1734]] roku. Prawdziwym szefem dyplomacji był jednak do roku [[1727]] [[Boris Kurakin]].
W [[1677]], młody Gawriił Gołowkin związał sie z dworem [[carewicz]]a [[Piotr I Wielki|Piotra]], będąc już uprzednio związanym z jego matką [[Natalia Naryszkina|Natalią]]. Oboje chronili młodego [[carewicz]]a w trudnym okresie regencji [[Zofia Romanowa|Zofii Aleksiejewny]]. Gołowkin towarzyszył carowi w jego podróżach i pracy w stoczni w holenderskim [[Zaanstad]]. W [[1706]] został pierwszym rosyjskim wielkim kanclerzem spraw zagranicznych na polu [[bitwa pod Połtawą|bitwy pod Połtawą]] ([[1709]]).
Gołowkin piastował ten urząd przez 25 lat (!). Gdy panowała [[Katarzyna I]], został członkiem stworzonego przez nią w [[1726]] nowego organu władzy, jakim była [[Najwyższa Tajna Rada]]. Gdy cesarzowa ogłosiła młodego [[Piotr II Romanow|Piotra II]] swym sukcesorem, Gołowkinowi nakazała pieczę nad nim. Gdy w roku [[1730]] Piotr II zmarł, Gołowkin otwarcie poparł pretensje do tronu, jakie miała [[Anna Iwanowna]], księżna [[Księstwo Kurlandii i Semigalii|Kurlandii]], przeciw arystokratycznym fakcjom [[Dołgoruki]]ch i [[Golicynowie|Golicynów]], opowiadając się za [[autokracja|autokracją]] i odrzucając projekt [[konstytucja|konstytucji]] monarchii ograniczonej. Za rządów Anny Gołowkin został członkiem pierwszego rosyjskiego [[gabinet]]u, lecz w jego obrębie miał mniejsze wpływy niż faworyci carycy: [[Andriej Ostermann]] i [[Burkhard Christoph Münnich]].
W roku [[1707]] Gołowkin został [[hrabia cesarstwa|hrabią cesarstwa]], a w [[1710]] hrabią rosyjskim. Był jednym z najbogatszych magnatów epoki. Nieznajomość języków obcych powodowała liczne konflikty z innymi ministrami i to nie tylko tymi niemieckiego pochodzenia. Od [[1706]] roku kierował wydziałem do spraw stosunków z Polską. Odznaczony [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]] i rosyjskim [[Order Świętego Andrzeja
{{Przypisy}}
{{władca|
kolor=#000000|
grafika =
rozmiar=50|
poprzednik=[[Piotr Szafirow]]|
Linia 38:
{{Kontrola autorytatywna}}
{{
[[Kategoria:Dyplomaci Imperium Rosyjskiego]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)]]
|