Erik Larsson Sparre: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy
m →‎Działalność: lit., drobne redakcyjne
Linia 27:
 
== Działalność ==
Studiował w [[Uniwersytet w Padwie|Padwie]] i prawdopodobnie we [[Europejski Uniwersytet Viadrina#Historia uczelni|Frankfurcie nad Odrą]]. Władał językami [[Łacina|łacińskim]], włoskim, niemieckim i francuskim. W 1574 r. powrócił do Szwecji, zwawarłzawarł związek małżeński z córką Pera Brahe Starszego i wspierany przez teścia rozpoczął karierę polityczną. W 1575 r. lub 1576 r. wszedł w skład ''Riksråd''. Od 1582 r. namiestnik królewski w [[Västmanland (kraina)|Västmanland]] i [[Dalarna (kraina)|Dalarna]]. W okresie tym był on jednym z najbliższych współpracowników króla [[Jan III Waza|Jana III Wazy]]. W 1585 r. opracował dzieło ''Pro lege, rege et grege'' (''Dla prawa, króla i ludu''), w którym stwierdzał, że król powinien rządzić państwem w ścisłej współpracy z arystokratyczną ''Riksråd'', wyrażając tym samym poglądy arystokracji szwedzkiej na kwestię<ref>''Den Svenska Historien. Del 5. Sverige blir en stormakt'', s. 30.</ref><ref>[http://runeberg.org/nfcf/0316.html Nordisk familjebok (1917), Sparre, Erik Larsson] {{lang|sv}} [dostęp:2014-07-19]</ref>.
 
W 1587 r. Erik Larsson Sparre, jako stronnik króla Jana III Wazy w jego konflikcie z ks. [[Karol IX Waza|Karolem Sudermańskim]], otrzymał wraz z Erikiem Brahe misję reprezentowania interesów [[Zygmunt III Waza|Zygmunta Wazy]] w rozmowach dotyczących elekcji w [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]]. Okazał się być zręcznym dyplomatą, przyczyniając się do wyboru Zygmunta na tron polski. Mimo to znalazł się w niełasce u Jana III, gdyż podczas rokowań obiecał stronie polskiej zrzeczenie się [[Estonia|Estonii]] przez Szwecję. Utracił on swoje urzędy i przez pewien czas był więziony na zamku Trzech Koron w [[Sztokholm]]ie<ref>''Den Svenska Historien. Del 5. Sverige blir en stormakt'', s. 31.</ref>.