M3 Lee: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Historia konstrukcji: drobne redakcyjne
Linia 44:
W 1939 armia amerykańska wprowadziła do uzbrojenia czołg średni [[M2 Medium Tank|M2]], który w tamtym czasie był już konstrukcją niespełniającą wymogów pola walki. Dla amerykańskich wojskowych stało się to jasne dopiero po zakończeniu [[Kampania francuska 1940|bitwy o Francję]] - latem 1940 r. Będąc pod wrażeniem niemieckich czołgów [[Panzerkampfwagen III|PzKpfw III]] i [[Panzerkampfwagen IV|PzKpfw IV]] nakazano stworzenie nowej konstrukcji o silniejszym uzbrojeniu umieszczonym w wieży. Z tego zalecenia powstał później czołg [[M4 Sherman]]. Jednak zanim powstał w ogóle jego projekt i wprowadzono go do produkcji, miało upłynąć jeszcze sporo czasu. Dlatego postanowiono stworzyć pojazd przejściowy, który mógłby zostać wprowadzony do produkcji jak najszybciej poprzez wykorzystanie wielu rozwiązań z czołgu M2. Tak powstał czołg średni M3.
 
Z M2 wykorzystano podwozie, transmisję, jednostkę napędową oraz częściowo kształt przedziału bojowego. Dla zwiększenia siły ognia zamontowano armatę kal. 75 mm. Jako, że w tamtym czasie wieżę dla takiego działa dopiero projektowano, zamontowano je w kadłubie w [[sponson]]ie kadłuba, przez co miało ograniczoną swobodę ruchu. Głównym zadaniem tego działa miało być zwalczanie wrogich stanowisk ogniowych i umocnień pociskami odłamkowo - burzącymi. Do zwalczania wrogich pojazdów pancernych miało służyć działko ppanc. kal. 37 mm. umieszczone w wieży. Na wieży umieszczono dość wysoką kopułę obserwacyjną dowódcy, wyposażoną w przeciwlotniczy karabin maszynowy, co sprawiało wrażenie, że czołg miał dwie wieże położone jedna na drugiej. Tę wersję Brytyjczycy nazwali M3 General Lee (na cześć najsłynniejszego generała Konfederacji [[Robert E. Lee|Roberta E. Lee]]).
 
Armia brytyjska (choć z konstrukcji niezadowolona) zamówiła M3 po tym, jak Amerykanie nie zgodzili się na produkcję brytyjskich projektów w swoich fabrykach. Zażądali jednak wprowadzenia kilku zmian w projekcie. Wersja brytyjska - nazwana M3 Grant (dla upamiętnienia generała Unii, późniejszego 18. prezydenta USA - [[Ulysses Grant|Ulyssesa Granta]]) miała zmienioną wieżę, niższą i wyposażoną w radio (co pozwoliło zmniejszyć załogę z 7 do 6 ludzi).