Kościół maronicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ilustracja |
drobne merytoryczne |
||
Linia 83:
Obecnie w Libanie i Syrii mieszka około 2 milionów maronitów. Kościół ma 13 diecezji w Libanie ([[Antilias|Antelias]], [[Baalbek]], [[Botrys]], [[Bejrut]], [[Byblos|Dżubajl]], [[Dżubba]], [[Dżunija]], [[Sydon|Sajda]], [[Sarba]], [[Trypolis (Liban)|Trypolis]], [[Tyr (miasto)|Tyr]], [[Zahla]] i [[Zagharta|Zgharta]]), dwie w Syrii ([[Latakia|Latakija]] i [[Aleppo]]), dwie na [[Cypr (wyspa)|Cyprze]] ([[Nikozja]] i [[Damas]]), po jednej w [[Izrael]]u ([[Hajfa]]) i w [[Egipt|Egipcie]] ([[Kair]]). [[diaspora (naród)|Diaspora]] maronicka liczy około 4 milionów wiernych, mieszkających głównie w Ameryce Północnej i w południowej Europie. Diecezje maronickie istnieją w [[Stany Zjednoczone|USA]] ([[Brooklyn]] i [[Los Angeles]]), w [[Kanada|Kanadzie]], w [[Meksyk]]u, w [[Argentyna|Argentynie]], w [[Brazylia|Brazylii]] i w [[Australia|Australii]].
Kościół maronicki ma własny [[obrządek]], wywodzący się z rytu antiocheńskiego, ale z licznymi elementami rzymskimi. Obrzędy sprawowane są w liturgicznym języku [[język aramejski|aramejskim]]. Latynizacja liturgii nastąpiła głównie w XVII wieku pod wpływem Kolegium Maronickiego i zakonów. Od czasu [[Sobór watykański II|soboru watykańskiego II]] usiłowania idą w odwrotną stronę – przywraca się tradycyjną liturgię maronicką, jednak wbrew tradycji wprowadzono odprawianie liturgii versus populum. Maronicki Instytut Liturgii w Kaslik poddał już rewizji maronicki [[Mszał Rzymski|mszał]] ([[1992]]) i [[lekcjonarz]] ([[1993]]). Maronici wprowadzili
Z Kościoła maronickiego wywodzi się czworo świętych – Św. Maron, [[Charbel Makhlouf|Św. Charbel Makhlouf]], [[Rafka Chobok Ar-Rajes|Św. Rafka]], [[Nimatullah al-Hardini|Św. Nimatullach]].
| |||