Jakub V: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1528]] r. Jakub uciekł z niewoli i rozpoczął samodzielne rządy. Gros jego doradców stanowili teraz duchowni. Większość czołowych stronników Douglasów udała się na wygnanie, a ich majątki przejęła Korona. Jakub twardą ręką zaprowadził spokój na pograniczu i zwalczył plagę piractwa nękającego szkockie wybrzeża. W kraju prowadził politykę wymierzoną przeciw możnowładcom. W [[1537]] r. wydał Akt Rewokacji, w którym unieważniał wszystkie nadania ziemskie poczynione przez regentów. Liczni możnowładcy pod zarzutem spisku powędrowali na szafot.

 

 

Król cieszył się za to popularnością wśród niższych warstw społecznych. Brał w ochronę mniejszych dzierżawców przed wielkimi posiadaczami ziemskimi, ani też nie stronił od kontaktów z mieszczanami i chłopami. Zyskał sobie tym przydomek Króla Biedaków. Na duchowieństwo i szlachtę nakładał ogromne podatki z których finansował przebudowę swoich pałaców w duchu [[renesans]]owym. Sprawił sobie również za nie nową koronę. Jakub był zdecydowanie przeciwny nowinkom religijnym i zawzięcie tępił herezję. Za jego panowania spłonął na stosie pierwszy szkocki protestant Patryk Hamilton. Stało się to w [[1528]] r. Później takie egzekucje nie były czymś niezwykłym.

 

{{Książęta Rothesay}}

 

{{Kontrola autorytatywna}}