Włodzimierz (Ukraina): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Historia: popr. |
dodano info o sądach szlacheckich |
||
Linia 39:
28 sierpnia 1366 roku we [[Włodzimierz]]u [[Janusz Suchywilk]] przekazał swoje dobra bratankom Piotrowi i Mikołajowi. Byli to synowie Jakusza Cztana ze Strzelc. Ustanowił w ten sposób pierwszą [[Ordynacja rodowa|ordynację]] w Polsce. Król [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]] potwierdził ten dokument.
Prawa miejskie otrzymał w 1431, a w 1569 na mocy [[Unia lubelska|unii polsko-litewskiej]] znalazł się kolejny raz w granicach [[Korona Królestwa Polskiego|Polski]]. W XVI w. we Włodzimierzu Wołyńskim funkcjonowało sześć klasztorów prawosławnych: Narodzenia Matki Bożej, Przemienienia Pańskiego, św. Eliasza, [[Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim|św. Michała Archanioła]], św. Onufrego i Krzyża Świętego<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Za czasów I Rzeczypospolitej był siedzibą sądów szlacheckich: ziemskiego i grodzkiego<ref><span lang="DE">M. Pawlikowski, ''Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej'', Strzałków
2012, tenże, ''Sądownictwo ziemskie w
przedrozbiorowej Rzeczypospolitej'', Strzałków 2012</span></ref>.
7 lipca 1792 roku pod Włodzimierzem odbyła się jedna z bitew [[Polacy|Polaków]] z [[Rosjanie|Rosjanami]] w której wziął udział [[Tadeusz Kościuszko]]. Odparte zostało wówczas trzykrotnie silniejsze wojsko rosyjskie przez co ukształtowała się opinia o wysokich umiejętnościach dowódczych słabo znanego jeszcze w Polsce Kościuszki. Po [[Rozbiory Polski|rozbiorze Polski]] w 1793 miasto znalazło się w [[Zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]]. 22/23 stycznia 1919 r. [[17 Pułk Piechoty (II RP)]] wyzwolił Włodzimierz. W latach 1919–1939 ponownie należał do Polski, był stolicą [[Powiat włodzimierski|powiatu włodzimierskiego]]. We Włodzimierzu zlokalizowano [[Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii|Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii]], która funkcjonowała do września 1939 r. Znajdowały się tutaj również koszary wojskowe. W 1937 roku miasto liczące 29,6 tysiąca mieszkańców było zdominowane narodowościowo przez [[Polacy|Polaków]] i [[Żydzi|Żydów]] (odpowiednio 43 i 39%); [[Ukraińcy|Ukraińców]] było 15%<ref name=siemaszko>Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, ''Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945'', Warszawa 2000, ISBN 83-87689-34-3, s.950-958.</ref>.
| |||