Pępowo (województwo wielkopolskie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Usunięcie odwołania do pliku Urząd_gminy_Pępowo.JPG, ponieważ użytkownik Fastily skasował go z Commons
m WP:ZdB: poprawiam autora książki
Linia 35:
Pierwsze wzmianki dotyczące Pępowa pochodzą z [[XII wiek|XII]] w. Zapis z [[1136]] mówi o tym, że wieś należała do majątku biskupa gnieźnieńskiego. W [[1257]] r. utworzona została we wsi odrębna [[parafia]]. Wtedy to prawdopodobnie zbudowana została pierwsza świątynia pod wezwaniem [[Andrzej Apostoł|św. Andrzeja]]. W [[1383]] r. część ziem została odsprzedana staroście wielkopolskiemu. W [[1444]] jako właściciela części Pępowa wymienia się Pergryna Pampowskiego. Po śmierci ostatniego z rodu Pampowskich w [[1571]] właścicielem wsi został [[Melchior Konarzewski]] wraz z żoną [[Anna Siedlecka|Anną Siedlecką]] herbu Odrowąż. W posiadaniu Konarzewskich Pępowo pozostawało do [[XVIII wiek|XVIII]] w., gdy Weronika Konarzewska wychodząc za mąż za Macieja Mycielskiego wniosła w posagu dobra pępowskie.
 
W okresie [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Pampowo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim [[Powiat Kröben|powiecie Kröben]] (krobskim) w [[Rejencja poznańska (1815-1920)|rejencji poznańskiej]]{{r|Bobrowicz}}. Pampowo należało do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiło część majątku Chocieszewice, którego właścicielem był wówczas (1846) [[Teodor Mycielski]]{{r|Bobrowicz}}. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 164 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 20 dymów (domostw)<ref name="Bobrowicz">{{Cytuj książkę | nazwisko = [[JanLeon Nepomucen Bobrowicz]]Plater | tytuł = Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego | wydawca = Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) | miejsce = [[Lipsk]] | data = [[1846]] | strony = 231 | url = http://books.google.pl/books/about/Opisanie_historyczno_statystyczne_Wielki.html?id=1r4aAAAAYAAJ}}</ref>.
 
W [[1876]] r. jego prawnuk [[Ignacy Mycielski (oficer pruski)|Ignacy Mycielski]] sprzedał majątek księciu Adolfowi Hansemanowi, by w rękach tej rodziny pozostał do końca [[II wojna światowa|II wojny światowej]].