Industrializacja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Albercik72 (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Zeche Mittelfeld Ilmenau.jpg|thumb|250px|Fabryka przemysłowa w [[Ilmenau]], [[Niemcy]] ok. 1860. Fabryczne [[komin]]y były w poprzednich stuleciach [[symbol]]em industrializacji, świadectwem rozwoju miejscowości. Tam, gdzie zakładano nowe [[fabryka|fabryki]], z reguły [[cegielnia|cegielnie]], [[tartak]]i, [[cukrownia|cukrownie]], [[browar]]y, huty powstawały osiedla robotnicze będące zalążkiem dzielnic przemysłowych]]
'''Industrializacja''', inaczej '''uprzemysłowienie''' – proces przekształcania się społeczeństw [[społeczeństwo tradycyjne|tradycyjnych]] w [[społeczeństwo przemysłowe|przemysłowe]] dzięki wprowadzeniu [[gospodarka|gospodarki]] opartej na [[mechanizacja|mechanizacji]] [[produkcja|produkcji]], kierowanej planowo przy użyciu określonych metod [[zarządzanie|zarządzania]], charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem [[heterogeniczność|heterogeniczności]] społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszy przyspieszona [[urbanizacja]], zwiększaniem się liczby [[grupa wtórna|grup wtórnych]] w stosunku do [[grupa pierwotna|grup pierwotnych]], zmniejszaniem się roli grup [[wspólnota|wspólnotowych]].
W wyniku industrializacji następują zawsze istotne zmiany w strukturze gospodarczej. Na czołowe miejsca wysuwa się przemysł ciężki wytwarzający środki produkcji, a zwłaszcza takie jego gałęzie, jak przemysł hutniczy, maszynowy, elektrotechniczny itp., które dostarczają pozostałym gałęziom nowoczesnych pod względem technicznych maszyn i urządzeń produkcyjnych. Ostatecznym rezultatem industrializacji jest możliwość wykorzystania w produkcji osiągnięć postępu technicznego, który pozwala uzyskiwać w całej gospodarce wysoki poziom wydajności pracy i produkcji. Na tej podstawie w kraju uprzemysłowionym na stosunkowo wysokim poziomie kształtować się może z jednej strony stopa życiowa ludności , a z drugiej rozmiary akumulacji, niezbędne do zabezpieczenia wzrostu gospodarczego. Pod tym względem inaczej przedstawia się<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Adam|imię = Łopatka|tytuł = Słownik Wiedzy Obywatelskiej|rok = 1971|wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe|miejsce = Warszawa|strony = 486|isbn = }}</ref> sytuacja w krajach nieuprzemysłowionych , w których na pierwszy plan w strukturze gospodarczej wysuwa się rolnictwo, a przemysł - jeśli ogólnie istnieje - koncentruje się na wydobywaniu surowców lub przetwórstwie rolno- spożywczym. Brak przemysłu ciężkiego wytwarzającego środki produkcji, pociąga za sobą zacofanie techniki wytwarzania i niską wydajność pracy. W rezultacie tego poziom produkcji jest niski i nie można w sposób dostateczny zaspokoić społecznych potrzeb produkcyjnych i konsumpcyjnych. Przy bardzo niskim poziomie stopy życiowej ludności nie można wygospodarować odpowiedniej ilości środków na akumulację, skutkiem tego występować musi bardzo powolne tempo wzrostu gospodarczego lub stagnacja.
Przeciwieństwem industrializacji jest [[dezindustrializacja]].
| |||