Edomici: Różnice pomiędzy wersjami

'''Edomici''' (określenie ''edom'' oznacza '''czerwony''', z hebr.: אֱדוֹם) – starożytny lud pochodzenia [[ludy semickie|zachodniosemickiego]] zamieszkujący [[Edom (kraj)|Edom]], położony na południe od [[Morze Martwe|Morza Martwego]], późniejszą [[Idumea|Idumeę]]. Byli blisko spokrewnieni z [[IzraeliciŻydzi|Izraelitami]]. W [[V wiek p.n.e.|V wieku p.n.e.]] zostali wyparci ze swoich siedzib przez [[Arabowie|arabski]] lud [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]] i osiedlili się w części [[Juda (kraina)Judea|Judy]], na południe od [[Hebron]]u. Ich bogiem plemiennym był [[Kaus]] (inaczej Kos). Według ''[[Księga Rodzaju|Księgi Rodzaju]]'' ich protoplastą był [[Ezaw]] (sam także nazywany Edomem), wnuk patriarchy [[Abraham]]a, brat [[Jakub (postać biblijna)|Jakuba]] zwanego później Izrael.

Ich hellenistyczna nazwa to '''Idumejczycy'''. O Idumei i zamieszkujących ją Idumejczykach mówi się zwykle po roku [[332 p.n.e.]], to znaczy po zajęciu [[Syropalestyna|Syropalestyny]] przez [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Macedońskiego]]. W [[II wiek p.n.e.|II wieku p.n.e.]] Idumejczycy zostali podbici i przymusowo nawróceni przez [[Żydzi|Hebrajczyków]] i od tego momentu nie stanowili już odrębnego ludu, lecz zostali przyłączeni do innych plemion.

Król żydowski [[Herod Wielki]] miał za ojca Idumejczyka, a za matkę Nabatejkę.