Leoncjusz (Lebiedinski): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
int.
int.
Linia 55:
'''Leoncjusz''', imię świeckie '''Iwan Aleksiejewicz Lebiedinski''', ros. ''Иван Алексеевич Лебединский'' (ur. 22 stycznia 1822 w Nowej Kalicie, zm. 1 sierpnia 1893 w Czerkizowie) – rosyjski biskup [[prawosławie|prawosławny]].
 
Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w [[Woroneż]]u z wyróżniającymi się wynikami. W 1843 wstąpił do [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]. 17 maja 1847, w czasie studiów, złożył śluby zakonne z imieniem Leoncjusz. 8 czerwca tego samego roku został [[hierodiakon]]em, zaś dziesięć dni później [[hieromnich]]em<ref name="ortho">[http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_1024 Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego]</ref>. Po uzyskaniu dyplomu akademii został w niej zatrudniony jako wykładowca i pomocnik rektora, po czym w tym samym roku 1847 przeniesiony do seminarium duchownego w Kijowie jako profesor teologii. 20 marca 1851 wyznaczono go inspektorem tegoż seminarium, zaś w roku następnym - inspektorem [[Kijowska Akademia Duchowna|Kijowskiej Akademii Duchownej]]. W 1853 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]]. W latach 1856–1857 pełnił obowiązki rektora seminarium duchownego we [[Włodzimierz (miasto)|Włodzimierzu]], przez następny rok był przełożonym monasteru św. Antoniego w Niżnym Nowogrodzie i rektorem seminarium duchownego w tym mieście, wreszcie w 1859 został rektorem Petersburskiej Akademii Duchownej<ref name="ortho"/>.
 
W 1860 miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego eparchii petersburskiej z tytułem biskupa rewelskiego. Rok później wyjechał do [[Paryż]]a, by poświęcić wniesiony tam [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Paryżu|prawosławny sobór św. Aleksandra Newskiego]]. Był pierwszym rosyjskim hierarchą prawosławnym, który odbył wizytę duszpasterską do kraju Europy zachodniej<ref name="ortho"/>. 20 grudnia 1863 został przeniesiony na katedrę podolską. W swojej działalności w guberni podolskiej wspierał działalność bractw cerkiewnych, inicjował odbieranie katolikom kościołów i ich adaptację na cerkwie, domagał się również zamknięcia katolickiego seminarium duchownego w [[Kamieniec Podolski|Kamieńcu Podolskim]] i skasowania diecezji kamienieckiej. 8 kwietnia 1873 mianowany arcybiskupem, zaś w roku następnym przeniesiony do [[eparchia chersońska|eparchii chersońskiej]]<ref name="ortho"/>.