Roman Szymański (generał): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 26:
== Biografia ==
Roman Władysław Szymański urodził się 26 lipca 1895 roku. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] walczył w Legionach Polskich. Wojnę rozpoczął jako żołnierz 2 plutonu [[Pierwsza Kompania Kadrowa|1 Kompanii Kadrowej]], a następnie oficer [[6 Pułk Piechoty Legionów|6 Pułku Piechoty Legionów]]. 11 listopada 1915 roku został awansowany na [[Chorąży|chorążego]], a 1 kwietnia 1917 roku na [[podporucznik]]a<ref>Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 24.</ref>. W lipcu 1917 roku, po [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]], wstąpił do [[Polska Siła Zbrojna|Polskiej Siły Zbrojnej]] i został przydzielony do [[7 Pułk Piechoty Legionów|1 Pułku Piechoty]] w Ostrowi Mazowieckiej. W 1919 roku pełnił służbę w [[Szkoła Podchorążych Piechoty|Szkole Podchorążych Piechoty]] w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisku dowódcy 15. klasy, którą w okresie od 3 lipca do 1 listopada 1919 roku ukończyło 158 absolwentów<ref>''Księga pamiątkowa 1830 - 29 XI 1930. Szkice z dziejów szkół piechoty polskiej'', Nakładem Komitetu Obchodu Święta 29 listopada w Szkole Podchorążych Piechoty, Ostrów-Komorowo 1930, s. 304, 384, 394.</ref>. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, poz. 789.</ref>.
Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w [[Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty|Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty]], która 1 sierpnia 1922 roku została przekształcona w [[Oficerska Szkoła dla Podoficerów|Oficerską Szkołę dla Podoficerów]] w Bydgoszczy. Pełniąc służbę w szkolnictwie pozostawał oficerem 7 Pułku Piechoty Legionów<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.'' Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 44, 912.</ref>. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[Kapitan (ranga)|kapitana]] ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 336. lokatą w korpusie oficerów piechoty<ref>Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 42.</ref>. 13 listopada 1923 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego 1923-1925<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 71 z 13 listopada 1923 roku, s. 750.</ref>. 1 grudnia 1924 roku awansował na [[major]]a ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.</ref>. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI]] we Lwowie na stanowisko szefa Wydziału Wyszkolenia. 24 lipca 1928 roku został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X]] w Przemyślu na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 227.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1928'', Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 122, 175.</ref>. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do Dowództwa [[25 Dywizja Piechoty (II RP)|25 Dywizji Piechoty]] w Kaliszu na stanowisko szefa sztabu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.</ref>. 26 marca 1931 roku otrzymał przeniesienie do [[48 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych|48 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych]] w Stanisławowie, w którym odbył praktykę liniową na stanowisku dowódcy batalionu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.</ref><ref>Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 9.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 27, 576.</ref>. W grudniu 1932 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego inspektora armii generała dywizji [[Stefan Dąb-Biernacki|Stefana Dąb-Biernackiego]] w Wilnie na stanowisko II oficera sztabu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.</ref>. W kwietniu 1937 roku został przeniesiony do [[6 Pułk Piechoty Legionów|6 Pułku Piechoty Legionów]] w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Od 28 stycznia 1938 roku dowodził [[39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich|39 Pułkiem Piechoty Strzelców Lwowskich]] w Jarosławiu. Na czele tego [[oddział wojskowy|oddziału]] walczył w [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] 1939 roku.
| |||