Beyde Marjam II: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: drobne redakcyjne |
m poprawa linków do przek., WP:SK, drobne redakcyjne, kat. |
||
Linia 1:
{{Władca kraju infobox
|król = Baeda Maryam II
Linia 25 ⟶ 24:
== Okoliczności wstąpienia na tron i początki rządów ==
Angielski podróżnik [[Nathaniel Pearce]], który spotkał byłego cesarza podczas wizyty u [[ras]]a [[Uelde Syllasje]] 20 stycznia [[1813]], twierdził że Baeda Maryam był cesarzem tylko raz, przez okres dziewięciu miesięcy. Pearce zapisał informacje na temat rządów byłego władcy. Baeda Maryam został ustanowiony cesarzem przez rasa Uelde Gabriela, a po wygnaniu przez rasa [[Aligaz]]a, były cesarz znalazł schronienie u rasa Guebry<ref>{{Cytuj książkę | autor = Nathaniel Pearce | tytuł = The Life and Adventures of Nathaniel Pearce | wydawca = J.J. Halls | miejsce = Londyn | data = 1831 | strony = 109}}</ref>. Dalszych szczegółów dostarczają ''Kroniki królewskie''. Gdy cesarz [[Tekle Gijorgis I]] opuścił [[Gonder]], Baeda Maryam został ogłoszony cesarzem, pomimo protestów [[abuna|abuny]] Yosaba III. Następnie Uelde Gabriel został wyniesiony do godności rasa bitueddena, jednak jego poparcie udzielane cesarzowi było niewielkie. Niedługo po koronacji słudzy rasa Guebry, w Shawada i Mosabicie starli się ze sługami Uelde Gabriela. Uelde Syllasje pozornie poparł Baedę Maryama na tronie, ale tymczasem wysłał tajną wiadomość do dedżazmacz Hajle Uenda Beuessena z prośbą o wsparcie. Później cesarz i Uelde Syllasje prowadzili kampanię na prowincji, w celu pokazu siły, ale pora deszczowa zmusiła Baedę Maryama do powrotu do Gondaru<ref>{{Cytuj książkę | autor = Weld Blundell | tytuł = The Royal chronicle of Abyssinia, 1769-1840 | wydawca = University Press | miejsce = Cambridge | data = 1922 | strony = 433}}</ref>.
== Dalsze walki i koniec panowania ==
Pod koniec [[1795]] dedżazmacz Hajle Uend Beuessen wyruszył z prowincji [[Lasta]], wsparty przez przedstawicieli plemienia [[Oromowie|Oromo]] pochodzących z Wello i pokonał Uelde Gabriela w bitwie pod Felakit. Uelde Gabriel wycofał się w kierunku rzeki Checheho, zatrzymując się w Maryam Weha i i powstrzymał swoich wrogów pod Agala, a gdy próbował wycofać się w kierunku Sabisabaru, został zaatakowany i ponownie pokonany pod Tsanfa Gumara. Uelde Gabriel ostatecznie wycofał się do Quratsy, gdzie mnisi pogodzili go z Uendem Beuessenem. Gabriel wstąpił do klasztoru w Mahdere Maryam, a Beuessen wyruszył do Gondaru, gdzie przywrócił tron Tekle Gijorgisowi I. W [[1802]] Baeda Maryam był więźniem w prowincji [[Góry Semien|Semien]]. W styczniu [[1813]] podczas wizyty Nathaniela Pearce'a wciąż tam przebywał i odwiedził Uelde Syllasje szukając u niego pomocy w ponownym wstąpieniu na tron, ale możnowładca odmówił wsparcia. Według Pearce'a Syllasje myślał o wsparciu w przywróceniu korony cesarskiej Tekle Gijorgisowi I, ale nie uczynił żadnych kroków zmierzających w tym kierunku<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = W 1813 nie rządził już Tekle Gijorgis I. Ostatecznie stracił on tron w 1800 roku.}}</ref>.▼
▲Pod koniec [[1795]] dedżazmacz Hajle Uend Beuessen wyruszył z prowincji [[Lasta]], wsparty przez przedstawicieli plemienia [[Oromo]] pochodzących z Wello i pokonał Uelde Gabriela w bitwie pod Felakit. Uelde Gabriel wycofał się w kierunku rzeki Checheho, zatrzymując się w Maryam Weha i i powstrzymał swoich wrogów pod Agala, a gdy próbował wycofać się w kierunku Sabisabaru, został zaatakowany i ponownie pokonany pod Tsanfa Gumara. Uelde Gabriel ostatecznie wycofał się do Quratsy, gdzie mnisi pogodzili go z Uendem Beuessenem. Gabriel wstąpił do klasztoru w Mahdere Maryam, a Beuessen wyruszył do Gondaru, gdzie przywrócił tron Tekle Gijorgisowi I. W [[1802]] Baeda Maryam był więźniem w prowincji [[Góry Semien|Semien]]. W styczniu [[1813]] podczas wizyty Nathaniela Pearce'a wciąż tam przebywał i odwiedził Uelde Syllasje szukając u niego pomocy w ponownym wstąpieniu na tron, ale możnowładca odmówił wsparcia. Według Pearce'a Syllasje myślał o wsparciu w przywróceniu korony cesarskiej Tekle Gijorgisowi I, ale nie uczynił żadnych kroków zmierzających w tym kierunku<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = W 1813 nie rządził już Tekle Gijorgis I. Ostatecznie stracił on tron w 1800 roku.}}</ref>.
== Zobacz też ==
* [[Zemene mesafynt]]
* [[Etiopistyka]]
{{Przypisy}}▼
== Bibliografia ==
Linia 41 ⟶ 39:
* Nathaniel Pearce, The Life and Adventures of Nathaniel Pearce, J.J. Halls. ed. (London, 1831), vol. 1.
* H. Weld Blundell, The Royal chronicle of Abyssinia, 1769-1840 (Cambridge: University Press, 1922).
▲{{Przypisy}}
{{władca|
| |||