Ksawery Branicki (1816–1879): Różnice pomiędzy wersjami

Ksawery Branicki był synem [[Władysław Grzegorz Branicki|Władysława Branickiego]] i Róży Potockiej oraz bratem m.in.[[Eliza Branicka|Elizy]], [[Aleksander Branicki|Aleksandra]], i[[Zofia Branicka|Zofii]], [[Konstanty Branicki|Konstantego]]., [[Katarzyna Branicka|Katarzyny]] i Władysława Michała z [[Biała Cerkiew|Białej Cerkwi]]

Najstarszy z dzieci Władysława, w młodości był oficerem w carskiej armii. Walczył na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], gdzie dosłużył się stopnia podpułkownika i stanowiska [[adiutant]]a generała [[Iwan Paskiewicz|Paskiewicza]]. Wychowany przez matkę w duchu patriotycznym dość wcześnie złożył dymisję z wojska carskiego i w 1844 roku opuścił [[Rosja|Rosję]]. Wyjechał do [[Czechy|Czech]] na kurację, następnie przebywał we [[Włochy|Włoszech]] u swej siostry, Zofii, zamężnej z włoskim księciem Liwiuszem III [[Odescalchi]], u których to zawarł przyjaźń z rodziną [[Hieronim Bonaparte|Bonapartów]]. W końcu osiadł we [[Francja|Francji]]. Długo przebywał w [[Paryż]]u, a w 1849 za pomocą matki, nabył zamek [[Montrésor]] w [[Turenia|Turenii]], w dolinie [[Loara|Loary]] który potrzebował gruntownego remontu. Zajmował się gospodarką i operacjami finansowymi, m.in. przyczynił się do budowy kolei z [[Kijów|Kijowa]] do [[Odessa|Odessy]]. Był jednym z założycieli, wraz z [[Ludwik Wolowski|Ludwikiem Wołowskim]] istniejącego do dziś francuskiego banku kredytowego [[Crédit Foncier]] w grupie [[Movistar Team|Caisse d'Epargne]], a swoje ziemie wokół Montrésor przekształcił we wzorowo zorganizowane i zarządzane gospodarstwa rolne. Gruntownie wyremontował sam zamek, dekorując wnętrze w stylu II Cesarstwa. Obywatelstwo francuskie otrzymał w 1854 roku. Czynnie uczestniczył również w życiu [[Wielka Emigracja|Wielkiej Emigracji]]. Wspierał artystów i pisarzy, m.in. [[Cyprian Kamil Norwid|Norwida]]. Cenił twórczość [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]] i popierał jego działalność publicystyczną: m.in. założył w 1849 i finansował wydawanie ukazującego się pod redakcją Mickiewicza dziennika „[[La Tribune des Peuples|Trybuna Ludów]]”.