Bagrat V Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

We wczesnych latach rządów tego władcy Gruzję nawiedziła epidemia [[Dżuma|dżumy]], która odebrała życie pierwszej żonie władcy Helenie (zmarła ona w [[1366]] roku). Król Bagrat wziął udział, jako sojusznik chana wielkiej ordy [[Tochtamysz]]a w jego wojnie z [[Timur Chromy|Timurem]]. Późną jesienią [[1386]] wielka armia tego państwaTimura zaatakowała Gruzję. Stolica tego kraju [[Tbilisi]] została oblężona i upadła po zaciętych walkach [[22 grudnia]] [[1386]] roku. Miasto zostało splądrowane, a Bagrat V i jego rodzina uwięzieni. Wykorzystując zamieszanie, jeden z królewskich wasali, książę Aleksander z [[Imeretia|Imereti]] ogłosił siebie niezależnym władcą i w [[1387]] roku koronował się królem Imeretii.

Król Bagrat V po deklaracji, iż zostanie [[muzułmanin]]em został uwolniony z więzienia. Timur wyraził zgodę i wysłał go z powrotem, wraz z 20, 000 [[Mongołowie|Mongołami]] do Gruzji. Armia ta została rozgromiona przez syna króla - Jerzego, a sam król został uwolniony. Wiosną [[1387]] Timur ponownie najechał Gruzję, lecz tym razem nie udało mu się zmusić króla do uległości. Wiadomości z [[Historia Iranu #Od najazdu mongolskiego do powstania państwa Safawidów|Persji]], która ogłosiła rewoltę przeciwko Timurowi oraz wieści z [[Azerbejdżan]]u sprawiły, iż Timur wycofał się z terytorium Gruzji. W [[1389]] królowikról Bagratowi udało sięBagrat podporządkowaćpodporządkował sobie zbuntowanego księcia Aleksandra z Imeretii.

Bagrat V umarł w [[1393]], pozostawiając tron swojemu synowi [[Jerzy VII|Jerzemu]] (król Gruzji w latach 1393–1407 jako Jerzy VII).