Tasak (broń): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
inne znaczenie |
dod. informacji |
||
Linia 3:
'''Tasak''' – rodzaj [[broń sieczna|broni siecznej]] o głowni rozszerzającej się najczęściej ku sztychowi i mieczowej oprawie. Nazwą tą w Polsce określa się dwa typy broni:
1. Średniowieczną broń o szerokim, czasem ściętym pod kątem ostrzu, która pojawia się w Europie w XIII wieku, by apogeum popularności przeżyć w wieku XIV. W wieku XV powoli zanika. Wyjątkiem jest tu włoska storta, broń przybierająca formę masywnej szabli lub krótkiego tasaka z jelcem wyposażonym w kabłąk. Najbardziej znanym egzemplarzem przechowywanym w Polsce jest [[Miecz świętego Piotra]] z XIV wieku.
2. Rodzaj krótkich szabel piechoty z XVIII i XIX wieku; tasaki o jednosiecznej głowni z mosiężną otwartą rękojeścią pojawiły się w XVIII wieku jako broń [[Janczarzy|janczarów]] polskich z czasów saskich. W regimentach pieszych używano tasaków saskich, w okresie napoleońskim – tasaków francuskich, pruskich i austriackich o niewielkich różnicach w kształcie rękojeści, [[głownia|głowni]] i [[pochwa (militaria)|pochwy]].
| |||