Félix Houphouët-Boigny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ToBot (dyskusja | edycje)
m WPCleaner v1.34 - przy użyciu WP:CHECK (Grafika bez opisu - Przypis po kropce - Link zewnętrzny bez opisu - Link zewnętrzny z przejściem do nowej linii)
poprawa linków, drobne
Linia 30:
 
=== Prezydentura ===
[[Plik:Ben-Gurion - Houphouet Boigny - Meir 1962.jpg|mały|<center>[[Dawid Ben Gurion]] (pierwszy premier Izraela), [[Golda Meir]] (pierwsza z prawej) i iworyjski prezydent - zdjęcie z 16 lipca 1962<center>]]
Dzierżył w swych rękach dyktatorską władzę do końca życia, prowadząc życie w znacznym przepychu<ref>Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 257.</ref> oraz stosując ustrój monopartyjny (zaprowadzony w 1960) na czele z jedyną legalnie działającą Partią Demokratyczną Wybrzeża Kości Słoniowej. W polityce zagranicznej występował przeciwko lewicowym rewolucyjnym ruchom afrykańskim<ref>[[Ryszard Kapuściński]], ''Gdyby cała Afryka...'', Agora SA, Warszawa, 2011, ISBN 9788326805264, s. 73.</ref> i był krytykowany przez kontynentalnych przywódców za bliskie stosunki dyplomatyczne z [[RPA]]<ref>Hasło ''Wybrzeże Kości Słoniowej'' w: Wielka Encyklopedia Polonica'', 2000</ref>, które uzasadniał potrzebą dialogu ludności rasy białej i murzyńskiej. Wspólnie z [[Maurice Yaméogo|Maurice'em Yameogo]] - prezydentem Burkina Faso - planował połączenie Burkiny z Wybrzeżem, jednak projekt ten nigdy nie doczekał się realizacji. 25 maja 1963 brał udział w szczycie w Addis Abebie - stolicy Etiopii - powołującym [[OJA|Organizację Jedności Afrykańskiej]] (OJA)<ref>[[Ryszard Kapuściński]], ''Gdyby cała Afryka...'', Agora SA, Warszawa, 2011, ISBN 9788326805264, s. 74.</ref>. Przede wszystkim jednak był wykonawcą polityki ścisłej współpracy z państwami Zachodu (w szczególności z Francją) oraz rozwoju kapitalizmu w kraju, dzięki czemu ustabilizował życie polityczne Wybrzeża Kości Słoniowej, zapobiegając wybuchom ewentualnych zamachów stanu. Udało mu się utrzymać na odpowiednim poziomie stabilizację gospodarczą Wybrzeża Kości Słoniowej, która stale rozwijająca się przyciągała zagranicznych inwestorów, a następnie zyskała status największego producenta kakao i jenego z najbogatszych państw w Afryce. Dzięki jego programowi politycznemu na Wybrzeżu osiedlili się imigranci, którzy urośli pod względem liczebności do 1/3 populacji.
 
=== Schyłek życia i spuścizna ===
[[Plik:41658X1X2.jpg|mały|<center>Houphouet-Boigny i [[Nicolae Ceauşescu]] (dyktatorski rezydentdyktator Rumunii) i Houphouët-Boigny – zdjęcie z początków 1977</center>]]
W 1983 wybrał miasto Jamusukro na stolicę Wybrzeża Kości Słoniowej, zaczynając jego rozbudowę. Przyczyną przeniesienia stolicy z Abidżanu do Jamusukro było to, że mieszkało tam rodzime plemię prezydenta. W roku 1985 rozpoczął budowę [[Bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro|Bazyliki Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro]], którą ukończono w 1989 kosztem 300 000 000 dolarów<ref>Cezary Wąs, ''Antynomie współczesnej architektury sakralnej'', Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2008, s. 101.</ref>. Ta kopia Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie stała się największym na świecie kościołem, lecz w ogromne wydatki poniesione na nią spowodowały, że kilka lat po śmierci Houphueta-Boigny'ego - w 1997 - iworyjski rząd ogłosił bankructwo kraju<ref>Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 306.</ref>.
 
W 1990 zezwolił na wprowadzenie [[pluralizm polityczny|systemu wielopartyjnego]], organizując wybory z udziałem różnych partii politycznych. Odniósł w nich zwycięstwo, pokonując kandydata na prezydenta [[Laurent Gbagbo|Laurenta Gbagbo]], lecz kilka lat później zmarł jako trzeci z ludzi najdłużej rządzących państwem niemonarchicznym<ref>Fundacja im. Kazimierza Pułaskiego, [http://wiadomosci.wp.pl/kat,1020229,title,Brutalnie-walcza-o-wladze-wojna-wisi-w-powietrzu,wid,13145001,wiadomosc.html?ticaid=112f60 ''Brutalnie walczą o władzę - wojna wisi w powietrzu''], 18 lutego 2012 - wp.pl</ref> (prześcigali go [[Kim Ir Sen]] oraz [[Fidel Castro]]). Jego zgon położył kres porządkowi politycznemu na Wybrzeżu, zapoczątkowując ostrą rywalizację między grupami politycznymi w państwie<ref>[http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/unoci.php Unic Warsaw. Ośrodek Informacji ONZ w Warszawie]</ref>.