Kopiec Kościuszki w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 109.199.8.49) i przywrócono wersję 41669258 autorstwa Rybulo7
m Anulowanie wersji 42752241 autora 109.199.8.49 (dyskusja) deformat
Linia 41:
Uroczyste rozpoczęcie sypania kopca 15 września 1820 r. stało się wielkim wydarzeniem, przyciągnęło wielu [[Polacy|Polaków]], także spoza granic [[Wolne Miasto Kraków|Rzeczypospolitej Krakowskiej]]: weteranów powstań, chłopów, młodzieży. W trakcie trwającej trzy lata budowy znaczną część prac wykonali ochotnicy, symboliczny chociażby udział w sypaniu stał się patriotycznym obowiązkiem, brali w nim udział nawet cudzoziemcy odwiedzający miasto. Ostatecznie, mimo problemów technicznych i finansowych, budowę zakończono 25 października 1823 r. Usypany kopiec miał 80 m średnicy podstawy, 8,5 m średnicy u wierzchołka i wysokość 34,1 m.
 
=== Dalsze losy kopca===
Dalszej opieki nad kopcem podjął się Komitet Budowy Pomnika Tadeusza Kościuszki. Planowano wznieść wokół niego osadę dla rodzin chłopskich, które brały udział w [[insurekcja kościuszkowska|insurekcji kościuszkowskiej]], ostatecznie jednak musiano zrezygnować z tego pomysłu. Kościuszkowska osada rolna miała składać się z czterech gospodarstw chłopskich. Realizując ten plan, nabyto od [[Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie|klasztoru Norbertanek]] 40 [[Morga|mórg]] ziemi (część terenu darowana została bezpłatnie) i przystąpiono do zakładania pierwszego gospodarstwa. W 1836 r. zamieszkał w nim Kalikst Waligórski, syn kościuszkowskiego żołnierza. Na przeszkodzie pełnej realizacji zamierzenia stanęli jednak [[Austriacy]], którzy w ramach ogólnego fortyfikowania Krakowa zajęli w l. 1850-1856 całe wzgórze Bł. Bronisławy i wznieśli wokół kopca silne umocnienia<ref>MŻK (Marek Żukow-Karczewski), ''Całe miasto mówiło... O osadzie rolnej'', „Echo Krakowa”, 12 X 1993 r., nr 199 (14018).</ref>. Problemem stało się utrzymanie kopca, uszkadzanego przez czynniki [[klimat]]yczne (wiatr, opady) i zwierzęta polne. W [[1846]] r. planowano gruntowną renowację, a nawet jego przebudowę w celu poprawy stabilności zboczy. Uniemożliwiła to ostatecznie likwidacja Wolnego Miasta Krakowa i wcielenie go do [[zabór austriacki|zaboru austriackiego]].