Teodozij Starak: Różnice pomiędzy wersjami

W marcu 1945 we wstępnym etapie ''wyrównywania granic'' deportowany z rodziną do Lwowa. W listopadzie roku 1949 aresztowany przez [[NKWD]] jako syn [[wróg ludu|wroga ludu]] i uczestnik kółek samokształceniowych w gimnazjum. Po krótkim śledztwie zesłany do [[obóz koncentracyjny|obozu koncentracyjnego]] – ([[Gułag|łagru]]) w [[Karaganda|Karagandzie]]. Po sześciu latach łagru i zesłania po amnestii [[Nikita Chruszczow|chruszczowowskiej]] wraca do Lwowa. W latach 1956-1961 studiował na wydziale [[slawistyka|slawistyki]] [[Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki|Uniwersytetu Lwowskiego]] otrzymując dyplom magistra filologii polskiej. Następnie pracował na Uniwersytecie Lwowskim włączając się w ruch ''szestdysiatnykiw[[Szistdesiatnyky|szistdesiatnykiw]]'' – młodego pokolenia ukraińskiej inteligencji, które zaktywizowało się w ramach ''odwilży'' po XX i XXII Zjeździe [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|KPZR]]. Najważniejszymi postaciami tego pokolenia byli również [[Dmytro Pawłyczko]], [[Wasyl Stus]], [[Iwan Dracz]],[[Wjaczesław Czornowił|Wiaczesław Czornowił]], [[Bohdan Horyń]], [[Mychajło Horyń]] i [[Łewko Łukjanenko]]. Łewko Łukjanenko, prawnik, za zorganizowanie konspiracyjnej partii – [[Ukraiński Związek Robotniczo-Chłopski]] został skazany w roku 1961 na karę śmierci (złagodzoną do piętnastu lat więzienia, które odsiedział w całości).