'''Front Północno-Kaukaski (Północnokaukaski)''' – jeden z frontów sowieckich przeciw wojskom niemieckim w II wojnie światowej.
== I formowanie ==
I formowanie. Utworzony 19 maja 1942 po rozwiązaniu na Kaukazie kierunku północno-kaukaskiego (dowódca gen. D. Kozłow). Dowódca Frontu marszałek S. Budionny. Początkowo rozwinął się w II rzucie, osłaniając wschodnie wybrzeże [[Morze Azowskie|Morza Azowskiego]] i [[Morze Czarne|Morza Czarnego]]. 26 lipca - 17 sierpnia w walkach obronnych przeciw niemieckiej Grupie Armii "A" (1 i 17 Armie). 28 lipca w jego skład weszły wojska [[frontFront południowyPołudniowy (radziecki)|Frontu Południowego]]. Dla usprawnienia dowodzenia marsz. S. Budionny utworzył dwa Zgrupowania Operacyjne: Dońskie - dowódca gen. R. Malinowskij i Nadmorskie - dowódca gen. J. Czeriewiczenko. 1 września 1942 zepchnięte na południe ku [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazowi]] wojska Frontu przemianowano na Czarnomorską Grupę Wojsk. Weszła ona w skład [[Front Zakaukaski|Frontu Zakaukaskiego]].
== II formowanie ==
II formowanie. Utworzony ponownie 24 stycznia [[1943]] z Północnej Grupy Operacyjnej Frontu Zakaukaskiego. Dowódcy: gen. lejtnant (od 30 stycznia 1943 gen. płk) I. Masliennikow - do 13 maja 1943, gen. lejtnant (od 27 sierpnia 1943 gen. płk) I. Pietrow. Wraz z Czarnomorska grupą wojsk Frontu Zakaukaskiego przeprowadził krasnodarską operację zaczepną (19 lutego - 4 kwietnia). We wrześniu - listopadzie wojska Frontu zdobyły [[Półwysep Tamański]] i zawładnęły przyczółkiem na [[KrymPółwysep Krymski|Krymie]]ie.
