Daniel Halicki: Różnice pomiędzy wersjami

Istotną rolę w polityce Daniela odgrywały kontakty z zachodnimi sąsiadami, przede wszystkim z Węgrami, Małopolską i Mazowszem. W latach 1252-1253 Daniel zaangażował się po stronie króla Węgier [[Bela IV|Beli IV]] w wojnę o sukcesję austriacką po [[Babenbergowie|Babenbergach]]. W 1253 wojska ruskie, małopolskie i oddziały z ks. opolskiego najechały [[Opawa|Opawę]]. Daniel podjął też próby zorganizowania wspólnej z kurią papieską krucjaty do walki z Tatarami, sprawującymi zwierzchność nad Rusią. W 1253 roku został koronowany przez [[Opizo]]na legata papieża [[Innocenty IV|Innocentego IV]] w [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynie]] w miejscowej cerkwiicerkwi lub kościele<ref>Romaniuk Zbigniew (red.) „Bielsk Podlaski. Studia i materiały do dziejów miasta”, Bielsk Podlaski 1999, s. 6 (przypis).</ref>. Do zawarcia [[Unia kościelna|unii kościelnej]] jednak nie doszło. Daniel zamierzał rozpocząć wojnę z [[Mongołowie|Mongołami]], jednak to oni pierwsi zaatakowali. W 1258 r. wódz mongolski [[Burundaj]] nakazał [[Romanowicze|Romanowiczom]] wziąć udział w wyprawie na Litwę. Fakt ten wykorzystał [[Mendog]], by zerwać porozumienie z Danielem zawarte w 1254 r. W 1259 r. Burundaj pojawił się na Rusi Halicko – Wołyńskiej ponownie. Nakazał on wówczas [[Romanowicze|Romanowiczom]] jako swym poddanym zniszczenie umocnień szeregu grodów, w tym [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierza]] i Lwowa. Nie chcąc wpaść w ręce najeźdźców Daniel uciekł na Węgry. Burundaj zaś zmusił pozostałych Romanowiczów do wzięcia udziału w wyprawie na [[Małopolska|Małopolskę]]. Miała ona między innymi na celu rozbić sojusz między [[Romanowicze|Romanowiczami]] a [[Bolesław V Wstydliwy|Bolesławem Wstydliwym]]. Plan ten jednak się Mongołom nie powiódł. W 1263 roku Daniel wraz z synami [[Lew Halicki|Lwem]] i [[Szwarno|Szwarnem]] oraz [[Wasylko Romanowicz]] wraz z synem [[Włodzimierz Iwan Wasylkowicz|Włodzimierzem]] spotkali się w [[Tarnawa (Ukraina)|Tarnawie]] z księciem polskim [[Bolesław V Wstydliwy|Bolesławem Wstydliwym]], aby „uczynić radę o ziemi lackiej i ruskiej”. Daniel zmarł w 1264 roku. Pochowany został w [[Bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie|cerkwi katedralnej w Chełmie]].