Wersja z 14:01, 14 mar 2013 edytuj Addbot (dyskusja \| edycje) 748 218 edycji m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q5185092 ← poprzednia edycja		Wersja z 00:00, 2 cze 2015 edytuj anuluj edycję 176.221.120.174 (dyskusja) int. Znacznik: VisualEditor następna edycja →
Linia 1: [[Plik:Cricot 2 theater Cracow 2.jpg\|thumb\|200px\|right\|Krakowska siedziba teatru]] [[Plik:Cricot 2 theater Cracow 1.jpg\|thumb\|200px\|right\|Krakowska siedziba teatru - wejście]] '''Cricot 2''' – polski [[teatr]] [[Awangarda (sztuka)\|awangardowy]], założony przez [[Tadeusz Kantor\|Tadeusza Kantora]] i [[Maria Jarema\|Marię Jaremiankę]] działający w latach [[1955]] ~~- 1991~~–1991 w [[Kraków\|Krakowie]]. Nazwa formacji pochodzi od wcześniej istniejącego teatru [[Cricot]]; obie nazwy były [[anagram]]em wyrażenia '''to cyrk'''. Od [[1961]] roku teatr działał w piwnicach [[Galeria Krzysztofory\|Galerii Krzysztofory]]. == Historia teatru == Inscenizacje były początkowo oparte na dramatach [[Stanisław Ignacy Witkiewicz\|Witkacego]], późniejsze przedstawienia były natomiast autorskimi kreacjami Tadeusza Kantora. Teatr Cricot 2 występował w Polsce i za granicą. Największą popularność i uznanie ~~Teatr Cricot2~~ zdobył realizacjami, które zapoczątkował spektakl ''Umarła klasa'' z 1975 roku. Ten wypracowany przez Kantora nurt teatralny określano terminem ''teatr śmierci''. Wkrótce po śmierci Kantora, po doprowadzeniu do wystawienia ostatniego dzieła pt. ''Dziś są moje urodziny'', teatr zaprzestał działalności. Centrum dokumentacji teatru znajduje się w [[Cricoteka\|Cricotece]]. Linia 12: == Program artystyczny == Teatr Cricot 2, mimo nawiązywania do tradycji formacji Cricot, miał w pełni określony program oddzielający go od jakichkolwiek klasycznych form teatralnych. Kantor był autorem wielu tekstów definiujących dążenia artystyczne stworzonego przez siebie zespołu. Jednym z postulatów reżysera była konieczność wzięcia pod uwagę publiczności obecnej na spektaklach, i traktowanie jej jak pełnoprawnego uczestnika wydarzenia – nie oznaczało to jednak zniesienia dystansu między aktorami a obserwatorami. ''Autonomiczna logika'' spektakli teatru miała na celu m.in. stworzenie nowego rodzaju relacji między artystami a publicznością. : ''Teatr Cricot 2 wysuwa ideę teatru kształtującego się w pełni jako ''dzieło sztuki'', rządzące się swoimi własnymi prawami i usprawiedliwiające tylko własne istnienie, w przeciwieństwie do teatru pełniącego rolę służebną różnego gatunku, głównie w stosunku do literatury, staczającego się coraz bardziej w bezmyślną reprodukcję stanów życiowych, tracącego bezpowrotnie instynkt teatru, poczucie wolności tworzenia i siłę własnego wyrazu i działania.''<ref>Tadeusz Kantor, ''Metamorfozy. Teksty o latach 1938 - 1974'', wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, str. 147. </ref> == Spektakle ==

Cricot 2: Różnice pomiędzy wersjami