Pierwotnie - jak wskazują badania lingwistyczne - siedziby [[Prasłowianie|Prasłowian]] i Pragermanów sąsiadowały ze sobą, ale w okresie rozpadu wspólnoty Praindoeuropejskiejpraindoeuropejskiej Pragermanie zajęli siedziby dalej na zachód (w połudnowej Skandynawii i na Półwyspie Jutlandzkim), podczas gdy Prasłowianie pozostawali dalej na wschodzie. W późnej epoce brązu i w epoce żelaza plemiona germańskie i słowiańskie oddzielał zwarty obszar osadnictwa innych plemion indoeuropejskich, znanych jako [[Wenetowie (Italia)|Wenetowie]]<ref>Etnolingwistyczne i kulturowe związki Słowian z Germanami. Instytut Słowianoznawstwa. PAN. 1987</ref>. Według źródeł greckich i rzymskich ([[Pliniusz Starszy]] (ok. 24—29), [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyt]] (ok. 55—120), Ptolemeusz (ok. 100-[[178]]) Wenetowie byli ludem zamieszkującym obszar między Górami Wenedzkimi (Karpatami), a Morzem Wenedzkim, od [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]] po stepy nadczarnomorskie. Pochodzenie Wenetów nie jest ostatecznie ustalone, powszechny jest jednak pogląd, że byli to prawdopodobnie Ilirowie - lud osiadły między [[Morze Adriatyckie|Adriatykiem]] a ziemiami nad środkowym Dunajem (potomkami niezromanizowanych Ilirów są dzisiejsi Albańczycy, choć ich język uległ obcym wpływom<ref>Nauka polska, t. 35 cz. 1, 1987 s. 25</ref>).
