|
== Życiorys ==
Ukończyła żeńskie XII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie na [[Saska Kępa|Saskiej Kępie]] w [[Warszawa|Warszawie]]<ref>{{cytuj książkę|autor=pod. red. Małgorzaty Malewicz|tytuł=''Panienki z Saskiej Kępy: Wspomnieniaz uczennicdziejów Pragi Południe : XII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie (1930-1964)|wydawca='', pod red. M. Malewicz, Oficyna Wydawnicza Łośgraf|data=, Warszawa 2006}}, ISBN 83-87572-36-5.</ref><ref>{{cytuj''Panienki z Saskiej Kępy..., Cz. II,'' książkę|autor=pod red. MałgorzatyM. Malewicz|tytuł=Panienki, zOficyna SaskiejWydawnicza Kępy:Łośgraf, ZWarszawa dziejów2008, PragiISBN Południe|wydawca=Łośgraf|data=2008}}83-87572-03-9.</ref>, Wydział Reżyserii [[Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie|PWST w Warszawie]] (1964).
Związana jako [[aktor]]ka i reżyserka ze [[Studencki Teatr Satyryków|STS]]. W latach 1977–19901977-1990 była dyrektorem [[Teatr Komedia w Warszawie|Teatru Komedia w Warszawie]].
Jej mężem był dziennikarz radiowy Andrzej Wiktor Piotrowski, zmarły w 1996. Jest bezdzietna z wyboru.
Była żoną dziennikarza radiowego Andrzeja Wiktora Piotrowskiego, zmarłego w 1996. Jest bezdzietna z wyboru<ref>{{cytuj stronę | url =http://www.fakt.pl/Lipinska-o-braku-dzieci-Nie-chcialam-ich-miec-bo-,artykuly,109196,1.html | tytuł =Lipińska o braku dzieci: Nie chciałam ich mieć, bo... | opublikowany = | data = | data dostępu =}}</ref>.
=== Teatr Telewizji ===
=== Telewizja ===
W [[Telewizja Polska|Telewizji Polskiej]] stworzyła kabarety: ''Głupia sprawa'' (10 spektakli, 1968–19701968-1970), ''[[Gallux Show]]'' (10 spektakli, 1970–19741970-1974), ''[[Właśnie leci kabarecik]]'' (10 spektakli, 1975–19771975-1977), ''[[Kurtyna w górę]]'' (18 spektakli, 1977–19811977-1981) oraz najważniejszy – ''[[Kabaret Olgi Lipińskiej]]''. W latach 1990–19921990-1992 prowadziła w [[TVP1|TVP 1]] autorski [[Talk-show|talk show]] pt. ''Piosenki z Kabaretu Olgi Lipińskiej'', do którego zapraszała znane postaci związane z polską kulturą i sztuką.
=== Działalność społeczna i polityczna ===
Według prasy podziemnej na początku [[lata 80. XX wieku|lat 80.]] Olga Lipińska miała brać udział w przełamywaniu [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983#Opór społeczeństwa|bojkotu telewizji]] przez aktorów<ref>"Kraj", nr 2/1984; Lipińska zaprzeczała takim zarzutom. Wyjaśniała, że i ją początkowo dotknął środowiskowy ostracyzm, gdy, po wprowadzeniu stanu wojennego, telewizja nadała premierę jej spektaklu ''[[Balladyna]]'', a potem nadal emitowała jej autorski kabaret artystki. W przypadku ''Balladyny'' była to jednak premiera materiału zrealizowanego jeszcze przed wprowadzeniem stanu wojennego, w przypadku kabaretów powtórki archiwalnych programów, a ona jak wielu pracowników TVP nie była wpuszczana do zmilitaryzowanego budynku telewizji do wiosny 1982, zob. Tadeusz Pikulski, ''Prywatna historia telewizji publicznej'', Wyd. Muza, Warszawa 2002, orazISBN 83-7319-201-8, Olga Lipińska, ''Mój pamiętnik potoczny'', Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2005, ISBN 83-7469-013-5.</ref>.
W 1992 zaangażowała się w inicjatywę [[Zbigniew Bujak|Zbigniewa Bujaka]] na rzecz przeprowadzenia referendum w sprawie ustawy antyaborcyjnej, dziesięć lat później wraz z setką innych kobiet podpisała list domagający się od [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]] wpłynięcia na rząd polski, by zliberalizował prawo aborcyjne w [[Polska|RP]].
Krytyczna w stosunku do prezydentury [[Lech Wałęsa|Lecha Wałęsy]], w wyborach prezydenckich 1995 udzieliła poparcia kandydatowi [[Unia Wolności|Unii Wolności]] [[Jacek Kuroń|Jackowi Kuroniowi]]. Była członkiem komitetu wyborczego [[Włodzimierz Cimoszewicz|Włodzimierza Cimoszewicza]] w [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2005 roku|wyborach prezydenckich w Polsce 2005]], a w [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2000 roku|wyborach 2000]] wspierała [[Aleksander Kwaśniewski|Aleksandra Kwaśniewskiego]]<ref>[http://wprost.pl/ar/?O=78109 "''Cimoszewicz w parze z Kwaśniewską"''], Wprostwprost.pl, 28 czerwca 2005 [dostęp 4 czerwca 2015].</ref><ref>[http://www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_050629/kraj/kraj_a_4.html "''Cimoszewicz rusza do boju"''], Rzeczpospolitarp.pl, 29 czerwca 2005.</ref>.
Podpisywała kilkakrotnie [[list otwarty|listy otwarte]] w różnych sprawach politycznych. W 2003 zaangażowała się na rzecz przyjęcia przez Irlandczyków [[Traktat nicejski|Traktatu Nicejskiego]] oraz sprzeciwiała się umieszczeniu tzw. ''Invocatio Dei'' w preambule [[Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy|konstytucji europejskiej]]. W 2005 wraz z innymi przedstawicielkami życia publicznego broniła [[Małgorzata Niezabitowska|Małgorzaty Niezabitowskiej]] przed oskarżeniami [[Krzysztof Wyszkowski|Krzysztofa Wyszkowskiego]] i "[[Rzeczpospolita (czasopismo)|Rzeczpospolitej]]" o współpracę z [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|SB]].
=== Publicystyka ===
Przez kilkanaście lat regularnie publikowała swoje felietony w "[[Twój Styl|Twoim Stylu]]", które złożyły się na wydaną w 2005 książkę ''Mój pamiętnik potoczny''. W 2009 ukazał się kolejny zbiór felietonów -– ''Co by tu jeszcze...''. Rok 2013 przyniósł następną książkę -– ''Jeszcze słychać śmiech...'', będącą zbiorem felietonów z lat 2009-2013<ref>Olga Lipińska, ''Leszcze słychać śmiech...'', Prószyński i s-ka, Warszawa 2013, ISBN 978-83-7839-615-4.</ref>. W końcowym felietonie Autorkaautorka deklaruje zaniechanie dalszej twórczości publicystycznej z powodu narastającego pesymizmu, wywołanego stopniowym obniżaniem się poziomu intelektualnego w społeczeństwie, zwłaszcza u młodego pokolenia<ref>Olga Lipińskatamże, ''Jeszcze słychać śmiech, ''s. 203-206 (tekst ''Zamiast ostatniego felietonu'').</ref>.
== Odznaczenia i nagrody ==
|
