Bitwa o Fort Duquesne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 28:
14 września 1758 roku major James Grant z 77 regimentu pieszego ruszył z 800 ludźmi na Fort Duquesne, jako część brytyjskiej inwazji na dolinę [[Ohio (rzeka)|Ohio]]. Jego przeciwnik – De Lignery – zdający sobie sprawę z tych ruchów, wysyłał około 500 ludzi do utworzenia zasadzki. Otoczeni Szkoci walczyli zajadle, ale nieprzyzwyczajeni do taktyki stosowanej na północnoamerykańskim teatrze działań, zadawali niewielkie straty Francuzom. Grant wraz z 18 oficerami został wzięty do niewoli. Zabici żołnierze szkockiego regimentu zostali umieszczeni na palach, a ich kilty poniżej nich.
 
Pomimo, że Francuzi odnieśli wielkie zwycięstwo, prawie zupełnie niszcząc 77 Highlander Regiment, de Lignery zrozumiał, iż jego słabe siły, stworzone w oparciu o kruche sojusze z miejscowymi plemionami, nie będą w stanie utrzymać [[Fort Duquesne]] wobec przeważających sił generała Forbesa. Francuzi utrzymywali Duquesne do 26 listopada, kiedy to wycofujący się garnizon spalił go. Wkraczający do ruin Brytyjczycy z przerażeniem natknęli się na makabryczne pale. W późniejszym czasie armia Anglo-Amerykańska odbudowała Fort Duquesne, nazywając go Fort Pitt na cześć ówczesnego premiera [[William Pitt, (1. hrabia Chatham)|Williama Pitta]].
 
{{przypisy}}