Masakra w Bleiburgu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kriis (dyskusja | edycje)
m →‎Reperkusje współczesne: lit., poprawa linków, drobne redakcyjne
Linia 6:
Wydarzenia w Bleiburgu określane są w przez chorwacką historiografię jako m.in. tragedia Bliburga, Bleiburg, sprawa Bleiburga<ref>Dizdar, Zdravko (December 2005). "Prilog istraživanju problema Bleiburga i križnih putova (u povodu 60. obljetnice)" [An addition to the research of the problem of Bleiburg and the Way of the Cross (dedicated to their 60th anniversary)]. The Review of Senj (in Croatian) (Senj, Croatia: City Museum Senj - Senj Museum Society) 32 (1): 117–193. ISSN 0582-673X. Retrieved 2012-05-28</ref><ref>[Grahek Ravančić, Martina (January 2008). "Izručenja zarobljenika s bleiburškog polja i okolice u svibnju 1945." [The handing over of prisoners from Bleiburg field and its surroundings in May 1945]. Journal of Contemporary History (in Croatian) (Zagreb, Croatia: Croatian Institute of History) 39 (3): 531–550. ISSN 0590-9597. Retrieved 2012-06-01.]</ref><ref>[http://www.ess.uwe.ac.uk/genocide/yugoslav-hist1.htm McAdams, C Michael (1999). "Yalta and The Bleiburg Tragedy". Retrieved 2012-05-31.]</ref>.
 
Głównym uczestnikiem walki przeciwko okupacji Jugosławii przez siły Osi (Niemców i Włochów), pod względem liczby kampanii, liczebności i zaangażowania był komunistyczny ruch partyzantki dowodzony przez Josipa Broz Titę. Siły Osi utworzyły marionetkowe państwo nazistowskie Ustaszyustaszy<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/1413183/Independent-State-of-Croatia Independent State of Croatia - Britannica Online Encyclopedia]</ref><ref>[http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005456 USHMM about Independent State of Croatia]</ref>. [[Niepodległe Państwo Chorwackie]] (NDH) prowadziło rasistowską politykę prześladowania Serbów, Żydów i Romów, represjom ulegli też antyfaszystowscy Chorwaci. Mile Budak, minister edukacji Chorwacji, 22 lipca 1941 roku mówił o tym, że część Serbów zostanie eksterminowana, drugiej części narodu zostanie przymusowo narzucona wiara katolicka, a przedstawiciele tej grupy zostaną schorwatyzowani. Niektórzy Serbowie mieli zostać przesiedleni<ref> The Yugoslav Auschwitz and the Vatican, Vladimir Dedijer, Anriman-Verlag, Freiburg, Germany, s. 130</ref>. Reżim kolaborantów chorwackich odpowiedzialny był za szereg zbrodni na ludności cywilnej. Ustasze założyli [[Jasenovac (obóz koncentracyjny)|obóz koncentracyjny w Jasenovacu]], szczególnie systematyczne represje kierowano wobec Serbów i Żydów<ref>Vuletić, Dominik (grudzień 2007). "Kaznenopravni i povijesni aspekti bleiburškog zločina". Lawyer (in Croatian) (Zagreb, Croatia: Law student association "Pravnik") 41 (85): 125–150. ISSN 0352-342x. Retrieved 2012-05-28 s. 140</ref>. Ruch jugosłowiańskich partyzantów gwałtownie przybrał na znaczeniu w wyniku zbrodni chorwackich. Siły Zbrojne Niezależnego Państwa Chorwackiego zostały zreorganizowane w listopadzie 1944 roku kiedy zaczęto łączenie jednostek ustaszy i chorwackiej domobrany<ref>Thomas, N., Mikulan, K. and Pavelic, D. (1995). Axis Forces in Yugoslavia 1941-45. London: Osprey. ISBN 1-85532-473-3 s. 30</ref>. W 1945 roku Jugosłowiańska Armia Ludowa liczyła ponad 800.000 żołnierzy zorganizowanych w pięć polowych armii. Siły jugosłowiańskie rozpoczęły poszukiwanie resztek pokonanych wojsk niemieckich i NDH<ref>Thomas, N., Mikulan, K. and Pavelic, D. (1995). Axis Forces in Yugoslavia 1941-45. London: Osprey. ISBN 1-85532-473-3 s. 32</ref><ref>Jancar-Webster, B. (1989). Women & revolution in Yugoslavia, 1941-1945. Denver: Arden Press s. 46</ref>.
 
Po klęsce hitlerowskich Niemiec porażka satelickiego [[Niepodległe Państwo Chorwackie|Niezależnego Państwa Chorwackiego]] stała się nieunikniona. Kolaboracyjny rząd Chorwacji postanowił przenieść swoje siły zbrojne do Austrii. Po niemieckiej kapitulacji, większość armii chorwackiej pod dowództwem generała Herencićića poddała się armii brytyjskiej w pobliżu miejscowości Bleiburg w Austrii przy granicy ze Słowenią. 15 maja 1945 roku brytyjski generał Patrick Scott wydał wszystkich więźniów dowódcy Jugosłowiańskich Sił Zbrojnych Milanie Bastie z 51 Dywizji Wojwodiny.