Józef Bonawentura Załuski: Różnice pomiędzy wersjami

Karierę wojskową rozpoczął w roku [[1807]], przekradając się do [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] i wstępując 19 kwietnia (jako szeregowiec) do [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej]]<ref name="El">{{Cytuj książkę | autor = Michał Karpowicz, Mirosław Filipiak| tytuł = Elita jazdy polskiej| wydawca = Oficyna Wydawnicza Volumen, Wydawnictwo Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 1995| strony = 214| isbn = 83-85218-69-6}}</ref>. Po kilku tygodniach (5 czerwca) awansował na porucznika II kl. w 6 kompanii, a cztery miesiące później był już porucznikiem I kl. w 3 kompanii. Uczestniczył w [[Wojny napoleońskie|kampaniach napoleońskich]]: ([[1808]]-[[1811]]) oraz ([[1812]]-[[1814]]). W bitwie pod Wagram dowodził 1 kompanią.

Pod [[Bitwa pod Brienne-le-Château|Brienne-le-Château]] dostał się do niewoli i został przekazany Rosjanom przez Wirtemberczyków. Kończąc służbę w wojsku napoleońskim, posiadał stopień szefa szwadronu, odpowiadający randze podpułkownika bądź majora gwardiiPodczas kampanii hiszpańskiej został odznaczony Legią Honorową (5 kwietnia 1809). Rok później otrzymał Krzyż Złoty [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref name="Wsp">{{Cytuj książkę | autor r = Anna Palarczykowa| rozdział = ''Wstęp''| nazwisko = Załuski| imię = Józef| tytuł = Wspomnienia | wydanie = | wydawca = Wydawnictwo Literackie| miejsce = Kraków| rok = 1976| strony = 8| isbn = }}</ref>.

Kronikarz [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej]]. Od roku [[1815]] był [[adiutant]]em cara [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I Romanowa]], a później [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]] w armii [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]]. Brał udział w [[Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829)|wojnie z Turcją]], walcząc m.in. pod Hassaniar. Po zakończeniu działań wojennych podał się 18 lipca 1829 do dymisji, która została przyjęta. Służbę wojskową zakończył w stopniu generała brygady<ref name="El/>.

WPrzyłączył czasiesię do [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], byłwstępując dowódcą6 [[dywizja|dywizji]]lutego i1831 do wojska powstańczegow. Trzy dni później został szefem sztabu 2. Dywizji Piechoty. Od 5 maja 1831 był szef szefem polskiego wywiadu. Podał się do dymisji 9 września 1831<ref name="El/>.