Wojna o sukcesję polską: Różnice pomiędzy wersjami

Tymczasem w Saksonii kończyły się przygotowania do opanowania [[Kraków|Krakowa]]. Zdobycie miasta było pierwszym celem dowództwa saskiego – jako stolica koronacyjna monarchów polskich miała posłużyć do przeprowadzenia ceremonii koronacji [[August III Sas|Augusta III]]. Szlachta koronna zamierzała jednak walczyć z rosyjsko-saską interwencją. Świadectwem jej nastrojów są zachowane do dzisiaj rysy i szczerby na ścianach kolegiaty w [[Opatów|Opatowie]]. Zawiązano tam 3 grudnia 1733 roku lokalną konfederację w obronie wolności elekcji, a zgromadzona szlachta sandomierska ostrzyła o mury kolegiaty swe szable oraz polerowała obuchy bojowe. W styczniu stronnictwo wierne Leszczyńskiemu zamierzało na południu bronić Krakowa przed wojskami saskimi oraz [[Toruń|Torunia]] na północy przed Rosjanami, aby nie dopuścić ich pod [[Gdańsk]].

 

Był to jednak koniec sukcesów ponieważ Jan Tarło zdołał działaniami podjazdowymi związać ich siły na terenie [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|województwa krakowskiego]]. W [[bitwa pod Miechowem (1734)|bitwie pod Miechowem]] udało się Polakom (1500 żołnierzy rekrutowanej z Górali piechoty) dowodzonym przez [[Adam Tarło|Adama Tarłę]] rozbić znaczny oddział saski, co zapobiegło na pewien czas marszowi armii saskiej na Gdańsk. Jednak nie udało się Tarłom odbić Krakowa.