|miejsce urodzenia = [[Stara Jafa (osiedle Tel Awiwu)|Jaffa]],<br />{{Państwo|Mandat Palestyny}}
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[16 sierpnia]] [[2002]]
Linia 40:
|www =
}}
'''Abu Nidal''' (właśc. '''Hassan Sabri al Banna''', pseudonim znaczy „Ojciec Walki”) (ur. [[1937]] w [[Stara Jafa (osiedle Tel Awiwu)|Jaffie]], zm. [[16 sierpnia]] [[2002]] w [[Bagdad]]zie) – [[terroryzm|terrorysta]] [[Palestyna|palestyński]], przywódca organizacji [[Organizacja Abu Nidala|Fatah-Rada Rewolucyjna]].
Urodził się w [[Stara Jafa (osiedle Tel Awiwu)|Jaffie]] w 1937 roku jako Sabri al Banna. Działalność terrorystyczną rozpoczął na początku lat 70. w Jordanii, u boku [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny|OWP]] i [[Jasir Arafat|Jasira Arafata]]. Po masakrze na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972|olimpiadzie w Monachium]] postanowił działać na własną rękę jako przywódca Fatah-Rady Rewolucyjnej. Jego organizacja, działająca we wszystkich krajach Europy Zachodniej, dokonała ponad stu zamachów, w czasie których zabiła kilkaset osób. W latach 70. i 80. był jednym z najbardziej poszukiwanych terrorystów świata. Najdalej idące skutki polityczne miał zamach na ambasadora [[Izrael]]a w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa 3 czerwca 1982 roku. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u.
Jak wielu innych terrorystów Abu Nidal cieszył się w przeszłości opieką krajów [[komunizm|komunistycznych]], przede wszystkim [[Rumunia|Rumunii]], [[Węgry|Węgier]] i [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polski]].
