Bitwa pod Culloden: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
+{{Powstanie jakobickie 1745 roku}}
Linia 14:
|strona1 = {{państwo|Wielka Brytania|1707}}
|strona2 =[[Plik:Jacobite Standard (1745).svg|20px]] [[Jakobici (polityka)|Jakobici]]<br />{{państwo|FRA|1715}}
|dowódca1 = [[Wilhelm August Hanowerski, 1. książę Cumberland|książę Cumberland]]
|dowódca2 = [[Karol Edward Stuart]]
|siły1 = ok. 8 tys. ludzi
Linia 32:
== Bitwa ==
[[Plik:Bitwa pod Culloden.svg|thumb|250px|left|Przednia linia Jakobitów rusza do szarży na wojska rządowe.]]
W kwietniu 1746 Anglicy (8 tys. ludzi) dowodzeni przez [[Wilhelm August Hanowerski, 1. książę Cumberland|księcia Cumberland]] byli ponownie gotowi do walki. Ich oddziały (składające się głównie z Hanowerczyków) dotarły na niegościnny obszar torfowisk i wrzosowisk [[Culloden Moor]], gdzie ulokowały się wojska jakobitów (7 tys. ludzi). W noc poprzedzającą bitwę z szeregów powstańców ubyło około 2 tys. ludzi, którzy rozbiegli się w poszukiwaniu pożywienia, a wielu zasnęło na równinie. O świcie, gdy Anglicy podeszli na odległość kilku km od stanowisk jakobickich, w ich obozie zarządzono pośpieszną pobudkę.
 
Bitwa rozpoczęła się około godz. 13 gdy Anglicy podeszli na odległość pół kilometra i rozpoczęli ostrzał artyleryjski wyrządzając znaczne szkody powstańcom. Wówczas Szkoci przypuścili chaotyczną szarżę. Atak jakobitów został odparty ogniem artylerii angielskiej. Pierwsza salwa powaliła na ziemię setki Szkotów. Dwa pułki królewskie przyjmując na siebie pierwszy atak powstańców rozproszyły się co umożliwiło około pięciuset Szkotom przedarcie się przez pierwszą linię nieprzyjaciela. Tutaj jednak natknęli się na obronę drugiej linii, która ich otoczyła i rozbiła. Inna brygada jakobicka pod wodzą Murraya pogubiła się w tym czasie na polu bitwy i dostała pod silny ostrzał przeciwnika. Żołnierze regularnej armii angielskiej walczący pod Fontenoy mówili później, że jeszcze nigdy nie widzieli tylu zabitych na polu walki. W końcu dragonia hanowerska zmusiła Szkotów i [[pikinierzy|pikinierów]] irlandzkich do odwrotu, który zakończył się paniczną ucieczką. Kolejny atak kawalerii rojalistów na tyły jakobitów szybko zakończył bitwę. Anglicy stracili 52 zabitych i 259 rannych, jakobici zaś ponad 2 tys. zabitych i rannych, co było prawie połową stanu całej armii. Większość rebeliantów zginęła po wycofaniu się z bitwy ścigana przez kawalerię rojalistów.