Jan Długosz (taternik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 42839037 autora 94.42.34.198 (dyskusja) |
m →Osiągnięcia wspinaczkowe: popr. linkowania po przeniesieniu MSW --> MS przy użyciu AWB |
||
Linia 10:
== Osiągnięcia wspinaczkowe ==
Do jego najwybitniejszych osiągnięć tatrzańskich należą: pierwsze wejście lewą stroną północno-wschodniej ściany [[Kazalnica Mięguszowiecka|Kazalnicy Mięguszowieckiej]] (19–21 lipca 1955 r., z [[Czesław Momatiuk|Czesławem Momatiukiem]]) i pierwsze wejście środkiem wschodniej [[ściana (geomorfologia)|ściany]] [[Mnich (Tatry)|Mnicha]] (12–13 października 1955 r., tzw. ''[[Wariant R|Wariantem R]]'', z [[Andrzej Pietsch|Andrzejem Pietschem]]). Zimą nowej taktyki i rozmachu wymagało dokonane przez Długosza pierwsze zimowe wejście północno-wschodnią ścianą Kazalnicy (6–8 marca 1957 r., z Czesławem Momatiukiem, Andrzejem Pietschem i [[Marian Własiński|Marianem Własińskim]]), poprzedzone pierwszym kompletnym zimowym przejściem najdłuższej formacji ścianowej Tatr Polskich, filara [[Mięguszowiecki Szczyt
Dodatkowe znaczenie miało to, że w trakcie tych przejść Długosz i partnerzy (zwłaszcza Momatiuk) wprowadzali w Tatry nowatorskie techniki i taktykę, uznawane czasem za kontrowersyjne, lecz wówczas niezbędne dla postępu. Osadzali [[Nit (wspinaczka)|nity]] (kilkanaście na Kazalnicy oraz wywiercili 3 otwory na nity w gładkiej płycie na Mnichu latem 1955 r. – później już tej techniki Długosz zaniechał), stosowali słynne [[hak (wspinaczka)|haki specjalne]], tzw. „jedynki” (znane od 1955 r. także w słowackiej części Tatr, ale opatentowane wiele lat potem na Zachodzie przez strony trzecie), zaś zimą 1957 r. na Kazalnicy zastosowali [[poręczowanie]].
| |||