Oddziaływanie słabe: Różnice pomiędzy wersjami

Słabe oddziaływania były opisywane przez [[teoria Fermiego|teorię Fermiego]] jako bezpośrednie spotkanie czterech oddziałujących z sobą [[fermionFermiony|fermionów]]ów, jednak odkrycie łamania parzystości oraz [[renormalizacja|renormalizacji]] sugerowało, że potrzebne jest inne podejście. W 1957 [[Robert Marshak]] i [[George Sudarshan]], a następnie również [[Richard Feynman]] i [[Murray Gell-Mann]] zaproponowali dla słabych oddziaływań [[lagranżjan]] typu '''V-A''', czyli [[wektor]] minus [[pseudowektor]]. W takiej teorii słabo oddziałują jedynie lewoskrętne cząstki (i prawoskrętne antycząstki). Ponieważ pod wpływem lustrzanego odbicia lewoskrętna cząstka zamienia się na prawoskrętną cząstkę, tłumaczy to maksymalne łamanie parzystości.

4 lipca 2012 r. badacze biorący udział w eksperymentach [[AtlasATLAS (detektor)|ATLAS]] i [[CMS (detektor)|CMS]] w [[Wielki Zderzacz Hadronów|Wielkim Zderzaczu Hadronów]] w [[CERN]]ie donieśli o odkryciu [[Bozon Higgsa|bozonu Higgsa]]. Odkrycie to wymaga jeszcze potwierdzenia.