Jawaharlal Nehru: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Nehru gandhi.jpg|thumb|leftright|300px|Jawaharlal Nehru z [[Mahatma Gandhi|Mahatmą Gandhim]] w 1946]]

Po zwolnieniu z więzienia, Nehru wraz z przedstawicielami INCIKN spotkali się z przedstawicielami Wielkiej Brytanii, Brytyjczycy powierzyli im zadanie utworzenia rządu Indii. 2 sierpnia 1946 roku powstał rząd tymczasowy a jego premierem został Nehru. Gdy Jawaharlal Nehru opowiedział się za pełną jednością Indii obrady rządu został zbojkotowane przez przedstawicieli muzułmanów. W maju 1947 roku zaczął się skłaniać się do przyjęcia w niepodległych Indiach statusu dominialnego w ramach Brytyjskiej [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Narodów]]. Na przełomie wiosny i lata 1947 roku Nehru zrewidował swoje poglądy co do przyszłości Indii – wyraził zgodę najpierw na podział Pendżabu i Bengalu, a potem na podział całych Indii. 3 czerwca, po nieudanych próbach sformułowania rządu koalicyjnego, niechętnie poparł brytyjski plan podziału Indii, decyzja o podziale kraju została potwierdzona 15 czerwca 1947 roku przez Ogólnoindyjski Komitet Kongresu.

15 sierpnia objął urząd premiera niepodległych Indii. Jeszcze jako premier ustanowił ten dzień dniem niepodległości kraju. Kurs ustalony przez Nehru obejmował: utrzymanie pokoju, wyzwolenie ciemiężonych narodów, likwidację dyskryminacji, ubóstwa, chorób i ignorancji. Jako premier zmagał się z masową migracją ludności związaną z podziałem kraju, nie wszędzie wymiana ludności przebiegłą pokojowo – na terenie Prowincji PograniczejPogranicze i Pendżabu doszło do krwawych starć między hinduistami a muzułmanami. 30 stycznia 1948 roku zamordowany został Mahatma Gandhi, mordercą okazał się być fanatyczny hinduista i nacjonalista Nathurama Godse powiązany z grupą RSS<ref>''Przegląd orientalistyczny – Wydania 73-80'' 1970 s. 308.</ref>. Śmierć Gandhiego była dla Nehru dotkliwym ciosem, w kraju ogłoszono dwutygodniowy okres żałoby. Po morderstwie rząd podjął się zdecydowanej akcji przeciwko fanatykom religijnym i stłumił wystąpienia ekstremistycznych organizacji – [[Rashtriya Swayamsevak Sangh]], Muzułmańskiej Gwardii Narodowej i Khaksars<ref>Christophe Jaffrelot ''Religion, Caste, and Politics in India'' 2010 s. 191.</ref>. Zabójstwo Gandhiego wpłynęło na świadomość obywateli hindusów którzy odwrócili się od partii religijnych<ref>Yasmin Khan (2011).</ref>.

Gdy w 1950 roku zmarł konserwatysta Sardar Patel, Nehru stał się jedynym cieszącym się tak olbrzymim poparciem liderem Kongresu. Aż do rozłamu w 1969 roku prawica Kongresu wywodząca się z wyższych warstw klasowych Indii była przeciwna socjalistycznemu programowi partii. Córka Nehru, [[Indira Gandhi]], dopiero w 1976 roku dopisała do konstytucji kraju 42. poprawkę, dzięki temu Indie stały się według konstytucji „socjalistyczne” i „świeckie”<ref>[http://indiacode.nic.in/coiweb/amend/amend42.htm „Forty-Second Amendment to the Constitution”. Ministry of Law and Justice of India. 28 August 1976. Retrieved 16 June 2012].</ref>. Oprócz stanowiska premiera, pełnił urząd ministra spraw zagranicznych. Stosunkowo wcześnie określił główne kierunki i dążenia indyjskiej polityki zagranicznej. Chciał trzymać się z daleka od mocarstw które doprowadziły do wojen światowych. W czasie swoich rządów, Nehru często zwracał się o pomoc do córki Indiry, która pomagała mu w sprawach osobistych. Indira przeniosła się do siedziby Nehru i uczestniczyła w jego podróżach po Indiach i świecie. W okresie rządów ojca była uważana za kogoś w rodzaju [[szef sztabu|szefa sztabu]] rządu<ref>M.K. Singh ''Encyclopaedia Of Indian War Of Independence (1857-1947)'' (Set Of 19 Vols.) 2009 s. 10.</ref>. W 1952 roku IKN odniosło spektakularne zwycięstwo wyborcze.