Nicolas Sarkozy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dwie odrębne funkcje, nieprzemyślana integracja |
aktualia |
||
Linia 25:
|podpis = Nicolas Sarkozy signature.svg
}}
'''Nicolas Sarkozy''' (wym. {{wymowa|Sarkozy.ogg|[nikɔla saʁkɔzi]}}; ur. [[28 stycznia]] [[1955]] w [[Paryż]]u jako '''Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa''') – [[Francja|francuski]] polityk, w latach 2007–2012 [[Prezydenci Francji|prezydent Republiki Francuskiej]] i z urzędu współksiążę [[Andora|Andory]]
== Pochodzenie i wykształcenie ==
Linia 34:
Nicolas Sarkozy został wychowany w tradycji [[katolicyzm|katolickiej]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.fluvium.org/textos/cultura/cul499.htm | tytuł = ''Sarkozy: „Soy de cultura católica, de tradición católica, de confesión católica”'' | opublikowany = fluvium.org | data dostępu = 30 maja 2009 | język = es}}</ref>. Ukończył prywatną katolicką szkołę średnią ''Cours Saint-Louis de Monceau'' w [[Paryż]]u. Został absolwentem prawa na [[Université de Paris X|''Université Paris X Nanterre'']] i po zdaniu egzaminu państwowego został prawnikiem specjalizującym się we francuskim prawie gospodarczym. Studiował również nauki polityczne w [[Instytut Nauk Politycznych w Paryżu|Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu]] (''Sciences Po'').
==
=== Działalność do 2007 ===
W wieku 22 lat został najmłodszym członkiem rady miejskiej miasta [[Neuilly-sur-Seine]]. Mandat radnego tej miejscowości sprawował nieprzerwanie przez 30 lat. W 1983 wybrano go na urząd [[mer (urzędnik)|mera]] [[Neuilly-sur-Seine]]. Burmistrzem tej miejscowości był do 2002. W administracji terytorialnej pełnił także funkcje radnego rady generalnej departamentu [[Hauts-de-Seine]] (1985–1988, 2004–2007), w tym jej wiceprzewodniczącego (1986–1988). Od 1983 do 1988 był radnym regionalnym [[Île-de-France]]<ref name=lepresident>{{cytuj stronę | autor = | url = https://web.archive.org/web/20110102142833/http://www.elysee.fr/president/la-presidence/le-president-de-la-republique/nicolas-sarkozy.482.html | tytuł = ''Nicolas Sarkozy'' | opublikowany = elysee.fr | data dostępu = 30 maja 2009 | język = fr}}</ref>.
Linia 44:
29 marca 1993 wszedł w skład rządu [[Édouard Balladur|Édouarda Balladura]] jako minister ds. budżetu i rzecznik prasowy rządu. Od 19 lipca 1994 był jednocześnie ministrem łączności<ref name=lepresident />. W [[wybory prezydenckie we Francji w 1995 roku|wyborach prezydenckich w 1995]] poparł kandydaturę urzędującego premiera (był szefem jego sztabu wyborczego i rzecznikiem prasowym), chociaż RPR wysunął paryskiego mera i swojego lidera, Jacques’a Chiraca. Po zwycięstwie tego ostatniego Nicolas Sarkozy odszedł z administracji rządowej.
W 1998 został sekretarzem generalnym Zgromadzenia na rzecz Republiki. W 1999 był liderem listy RPR-[[Demokracja Liberalna (Francja)|Demokracji Liberalnej]] w [[wybory do Parlamentu Europejskiego we Francji w 1999 roku|wyborach do Parlamentu Europejskiego]]. Mandat europosła sprawował przez niespełna dwa miesiące, należąc do grupy [[Europejska Partia Ludowa - Europejscy Demokraci|EPP-ED]]<ref>[http://www.europarl.europa.eu/
W 2002 po reelekcji Jacques’a Chiraca [[wybory prezydenckie we Francji w 2002 roku|wyborach prezydenckich]], 7 maja tego samego roku został mianowany ministrem spraw wewnętrznych w rządzie [[Jean-Pierre Raffarin|Jean-Pierre’a Raffarina]]. Zaangażował się w utworzenie [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unii na rzecz Większości Prezydenckiej]], przekształconej w [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unię na rzecz Ruchu Ludowego]]. 31 marca 2004, po reorganizacji gabinetu, objął urząd ministra stanu i jednocześnie ministra ekonomii, finansów oraz przemysłu.
Linia 67:
==== Polityka zagraniczna ====
[[Plik:Nicolas Sarkozy in Polish Parliament (2008).JPG|thumb|240px|Nicolas Sarkozy podczas wizyty w Sejmie, 28 maja 2008]]
W przemówieniu dotyczącym polityki zagranicznej Francji wygłoszonym 27 sierpnia 2007 zaproponował powołanie „[[Grupa mędrców|komitetu mędrców]]”. Tematem pracy tej grupy miała być przyszłość Europy w latach 2020–2030. Poparł również rozszerzenie grupy [[G7 (grupa)|G8]] do [[G8+5|G13]] poprzez dołączenie [[Chiny|Chin]], [[Indie|Indii]], [[Meksyk]]u, [[Brazylia|Brazylii]] i [[Republika Południowej Afryki|RPA]]. Doprowadził do powrotu Francji do struktur wojskowych [[NATO]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,6395700,Francja_wraca_do_struktur_wojskowych_NATO.html | tytuł = ''Francja wraca do struktur wojskowych NATO'' | opublikowany = gazeta.pl | data=17 marca 2009|data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>.
Nicolas Sarkozy należy do przeciwników akcesji [[Turcja|Turcji]] do [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/artykuly/65333,trwa-walka-o-unijne-granice.html | tytuł = ''Trwa walka o unijne granice'' | opublikowany = dziennik.pl | data=7 grudnia 2009|data dostępu = 12 lipca 2010}}</ref>. Opowiada się jednocześnie za koncepcją [[Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego|Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego]], która byłaby stowarzyszona z Unią Europejską, a w jej skład wchodziłyby państwa basenu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].
Linia 80:
W pierwszej turze ubiegający się o reelekcję prezydent zajął drugie miejsce. Otrzymał około 9,75 miliona głosów (27,18%), przechodząc do drugiej tury głosowania, w której przegrał z wynikiem ponad 48% głosów z kandydatem socjalistów, którym był [[François Hollande]]<ref name="wybory2012">{{Cytuj stronę|url=http://elections.interieur.gouv.fr/PR2012/FE.html|tytuł=''Résultats 2nd tour''|opublikowany=interieur.gouv.fr|język=fr|data dostępu=9 maja 2012}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.france24.com/en/france/2min/20120506-france-socialist-hollande-wins-presidential-election-sarkozy|tytuł=''Socialist Hollande triumphs in French presidential poll''|opublikowany=france24.com|data=6 maja 2012|data dostępu=6 maja 2012|język=en}}</ref>. Stał się tym samym drugim prezydentem [[V Republika Francuska|V Republiki]] (pierwszym był urzędujący siedem lat [[Valéry Giscard d’Estaing|Valéry Giscard d'Estaing]]), który nie uzyskał reelekcji na drugą kadencję. Jako były prezydent został z urzędu członkiem Rady Konstytucyjnej, w której zasiadł po raz pierwszy 19 czerwca 2012.
W listopadzie 2014 Nicolas Sarkozy wystartował na przewodniczącego Unii na rzecz Ruchu Ludowego w wyborach, w których mogli wziąć udział wszyscy zarejestrowani członkowie partii. W głosowaniu tym zwyciężył, uzyskując 64,5% głosów i pokonując dwóch byłych centroprawicowych ministrów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.bbc.com/news/world-europe-30264534|tytuł=''Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote''|opublikowany=bbc.com|data=29 listopada 2014|data dostępu=30 listopada 2014|język=en}}</ref>. Były prezydent zadeklarował dążenie do przekształcenia partii w nowe ugrupowanie, proponując powołanie na bazie UMP partii [[Republikanie (Francja)|Republikanie]]. Zaakceptowało to ponad 83% biorących udział w głosowaniu członków ugrupowania. 30 maja 2015 odbył się kongres Republikanów, co faktycznie zakończyło okres funkcjonowania UMP<ref name="tvn">{{Cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/francuska-prawica-ump-zmienia-nazwe-na-republikanie,547197.html|tytuł=''Francuska prawica zmienia nazwę. Było UMP, będą Republikanie''|opublikowany=tvn24.pl|data=30 maja 2015|data dostępu=1 lipca 2015}}</ref>. Nicolas Sarkozy objął kierownictwo również w nowym ugrupowaniu.
== Życie prywatne ==
[[Plik:Nicolas Sarkozy and Carla Bruni at Pittsburgh G20 Summit.jpg|thumb|240px|Nicolas Sarkozy z żoną
Pierwszą żoną Nicolasa Sarkozy’ego była od 1982 do 1992 Marie-Dominique Culioli, z którą ma dwóch synów. W 1996 ożenił się z [[Cécilia Attias|Cécilią Ciganer-Albéniz]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.wp.pl/kat,72994,title,Cecilia-Sarkozy---wyjatkowo-niezalezna-pierwsza-dama,wid,8864984,wiadomosc.html | tytuł = ''Cecilia Sarkozy – wyjątkowo niezależna pierwsza dama'' | opublikowany = wp.pl | data=16 maja 2007|data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>, z którą również ma syna. W 2007 został między nimi orzeczony rozwód.
| |||