Aleksander Załęski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Cmentarz Powązkowski przeniesiono do Cmentarz Powązkowski w Warszawie |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Aleksander Jan Załęski''' (ur.
== Życiorys ==
W [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] dowódca i pułku na froncie niemieckim. Walczył w operacji łódzkiej i w obronie Warszawy, na Wileńszczyźnie, pod [[Ryga|Rygą]]. Pułkownik z 1916. W latach 1917-1918 zastępca dowódcy Legii Rycerskiej w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]]. Potem na polecenie Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie wstąpił do Armii gen. [[Anton Denikin|Antona Denikina]].
W Wojsku Polskim od lutego 1919 roku, oficer łącznikowy Naczelnego Dowództwa WP z [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi|Dowództwem Okręgu Generalnego "Łódź"]], dowódca 12 pułku strzeleckiego w Armii gen. [[Józef Haller|J. Hallera]], dowódca [[XII Brygada Piechoty (II RP)|XII Brygady Piechoty]] na froncie bolszewickim. Zweryfikowany jako pułkownik z 1 czerwca 1919. W 1921 roku ukończył kurs wyższych dowódców i do 1925 roku [[dowódca piechoty dywizyjnej]] [[14 Wielkopolska Dywizja Piechoty|14 Dywizji Piechoty]] w Poznaniu (od października 1922 roku, z powodu choroby, zastępował go płk SG [[Franciszek Kleeberg]]<ref>''Żołnierz Wielkopolski'' Nr 24 z 11 października 1922 r., s. 9.</ref>). Generał brygady z 1924 roku. Od marca 1925 dowódca [[29 Dywizja Piechoty (II RP)|29 Dywizji Piechoty]] w Grodnie.
We wrześniu 1939 roku zgłosił się do służby, lecz przydziału nie otrzymał. Mimo to Niemcy osadzili go w [[oflag]]u. Uwolniony z obozu Koenigstein w 1941 roku, jako gen. Olbrycht, ze względu na stan zdrowia, został wysiedlony z Poznania. Znalazł się w Warszawie. W 1945 roku zgłosił się do służby w [[Ludowe Wojsko Polskie|Ludowym Wojsku Polskim]], przydziału nie otrzymał. Otrzymał pracę w wojsku jako pracownik cywilny. Zmarł w Warszawie. Pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]], grób nie istnieje.
|