|
'''Ukraiński Czerwony Krzyż''' (ukr. Український Червоний Хрест, /fonet.[Ukrajins'kyjUkrajinśkij ČervonyjCzerwonyj Chrest]/) -– ukraiński oddział [[Międzynarodowy Czerwony Krzyż|Międzynarodowego Czerwonego Krzyża]], utworzony w kwietniu [[1918]] z inicjatywy Wszechukraińskiego Zjazdu Lekarzy w [[Kijów|Kijowie]], na bazie lokalnych kół Rosyjskiego Czerwonego Krzyża.
Głównymi organizatorami byli lekarze J. Łukasewycz i W. Matiuszenko. UCzCh współpracował z Międzynarodowym Komitetem MCK w [[Genewa|Genewie]], przedstawicielem Ukrainy był w nim Julijan Baczynśkyj. Przedstawicielstwa UCzCh działały również w [[Wiedeń|Wiedniu]] (A. Okopenko), [[Belgrad]]zie ([[Dmytro Doroszenko]]), Włoszech i kilku innych krajach.
Po upadku obu państw ukraińskich UCzCh działał na emigracji, ale nie należał do MCK. Na terenie USRR lokalne koła zostały przejęte przez Radziecki Czerwony Krzyż.
W latach 30. w [[USA]] utworzono również organizację charytatywną, której celem była pomoc ukraińskim więźniom politycznym w Polsce i [[ZSRR]]. Nazwano ją Ukraiński Złoty Krzyż (UZCh).
[[30 sierpnia]] [[1941]] we [[Lwów|Lwowie]] odnowiono działalność UCzCh, jego przewodniczącym został dr [[Leonid Kurczaba]] (aresztowany przez gestapo w sierpniu 1941, zmarł w więzieniu Montelupich w Krakowie), dr Halina Bilenka-Wreciona (do zachorowania na tyfus), i następnie dr Toma Worobeć)<!-- SPRAWDŹ TO MIEJSCE! (NIESPAROWANE NAWIASY OKRĄGŁE) -->. Centrali podlegały ośrodki w Kijowie (F. Bohatyrczuk) i [[Równe]]m (C. Kononenko).
W [[1942]] władze niemieckie zlikwidowały UCzCh, a jego funkcje przejął oddział opieki społecznej przy [[Ukraiński Komitet Centralny|Ukraińskim Komitecie Centralnym]].
W latach [[1943]]-[[1949]] pod nazwą Ukraińskiego Czerwonego Krzyża działała służba zdrowia [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]], pod kierownictwem [[Kateryna Zaryćka|Kateryny Zaryćkiej]].
Po [[1945]] w Niemczech i Austrii podjęto kilka prób reaktywacji UCzCh. Na zjeździe 10 października 1945 w [[Monachium]] wybrano jego zarząd (przewodniczący [[Wiktor Andrijewskyj]], prezes zarządu T. Worobeć), ale pod sowieckim naciskiem, władze amerykańskiej strefy okupacyjnej zabroniły używać nazwy Ukraiński Czerwony Krzyż. Dlatego też organizację przemianowano na Służbę Sanitarno-Charytatywną (SChS), a w [[1949]] na Ukraińską Służbę Medyczno-Charytatywną (UMChS).
Po wojnie również w [[USRR]] działały organizacje humanitarne, które po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę połączyły się z ukraińską częścią Radzieckiego Czerwonego Krzyża w [[1992]], tworząc nowy Ukraiński Czerwony Krzyż.
== Literatura ==
* [[Grzegorz Mazur]], [[Jerzy Skwara]], [[Jerzy Węgierski]] -– "''Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa"'', Katowice 2007, ISBN 978-83-86250-49-3.
[[Kategoria:Ukraińskie organizacje]]
| 