Anarchizm komunistyczny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Federacjonizm i delegatura: drobne redakcyjne |
|||
Linia 19:
W latach 80. XIX w. ruch anarchistyczny rozpadł się na niewielkie grupy prowadzące działalność na własną rękę, co w pewien sposób odzwierciedlało nacisk, jaki Kropotkin początkowo kładł na małe komuny wytwórców. Sytuacja zmieniła się, kiedy w latach 90. postanowiono powrócić do masowego ruchu robotniczego, charakterystycznego dla czasów I Międzynarodówki. W ten sposób pojawił się [[anarchosyndykalizm]]. Anarchokomuniści zaakceptowali taktykę syndykalizmu, choć działały też nadal grupy charakterystyczne dla pierwszej fazy anarchokomunizmu (np. w [[Rosja|Rosji]] i na ziemiach [[zabór rosyjski|zaboru rosyjskiego]] zob. [[Anarchizm w Polsce]].) W 1922 r. powstało również [[Międzynarodowe Stowarzyszenie Pracowników]] opowiadające się za komunizmem wolnościowym.
Podczas [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] i [[rewolucja październikowa|październikowej]] w Rosji anarchokomuniści włączyli się w działalność rewolucyjną. Rady robotnicze, komitety fabryczne i chłopskie, komitety lokatorów budowane oddolnie i łączące się ze sobą oraz uspołecznienie gospodarki w ten sposób były realizacją postulatów anarchistycznych. Rady zostały jednak w końcu [[nacjonalizacja|upaństwowione]] w ramach tzw. „proletariackiego państwa” i pomimo początkowej umiarkowanej współpracy z [[Leninizm|bolszewikami]] doszło do walk z nimi<ref>W kwietniu 1918 r. anarchistyczny ośrodek w [[Moskwa|Moskwie]] został zbrojnie zaatakowany przez bolszewików. W ciężkich walkach zginęło kilkunastu anarchistów, a ponad 600 zostało aresztowanych. Oskarżono ich o „niekontrolowanie”, gdyż odmówili uznania przywództwa [[Komunizm|komunistów]] autorytarnych i powołali
W czasie [[Rewolucja hiszpańska 1936 roku|rewolucji hiszpańskiej 1936]] wolnościowy komunizm został wprowadzony częściowo. W hiszpańskim ruchu anarchistycznym od czasu I Międzynarodówki poglądy bakuninowskie były mocno zakorzenione i kropotkinowski anarchokomunizm nigdy nie wyparł ich do końca. Dla np. [[Diego Abad de Santillán|Diego Abada de Santillána]], był to pewien cel, na drodze do którego konieczne jest zastosowanie anarchokolektywistycznego „okresu przejściowego”. (Zalążki takiego myślenia pojawiły się już w pracy kolektywisty [[James Guillaume|Jamesa Guillaume]] „Idees sur l’organisation sociale”, anarchokomunizm miał być docelową formą anarchizmu, niemożliwą do realizacji w krótkim czasie, a zasada „od każdego według jego zdolności, każdemu według potrzeb” miała charakter bardziej normy moralnej niż konkretnego postulatu<ref>[http://www.marxists.org/reference/archive/guillaume/works/ideas.htm James Guillaume „Ideas on Social Organization”]</ref>.) W czasie rewolucji rozwiązania te łączono.
| |||