[[Plik:Terrorist_in_Malaya.jpg|right|thumb|250px|Ranny powstaniec schwytany przez brytyjskich żołnierzy w 1952 roku]]
Armia Wyzwolenia Narodowego Malajów w walce partyzanckiej stosowała metody walki tj.takie jak ataki na [[infrastruktura|infrastrukturę]] czy na plantacje kauczuku<ref>Rashid, Rehman (1993). ''A Malaysian Journey''. s. 27. ISBN 983-99819-1-9.</ref>. bazaBaza wsparcia dla partyzantów opierała się głównie na żyjących na Malajach Chińczykach a szczególnie liczącej około 500 tysięcy osób grupy ''dzikich lokatorów'' zamieszkujących głównie na skraju dżungli i pracujących jako rolnicy -. owaOwa grupa ludności pozwalała partyzantom zaopatrzyć się w żywność a także stanowiła źródło nowych rekrutów<ref>O. Tilman, Robert (1966). "The non-lessons of the Malayan emergency". Asian Survey 6 (8): 407–419.</ref>. Powstanie w nieznaczny sposób wsparte zostało przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]<ref>Geoffrey Jukes (1973). ''The Soviet Union in Asia. University of California Press''. s. 302–. ISBN 978-0-520-02393-2.</ref>. Administracja kolonialna na powstanie zareagowała licznymi represjami wobec malajskich cywili. Brytyjczycy przeprowadzili masowe przesiedlenia ludności oskarżanej o możliwe sprzyjanie partyzantom, liczba przesiedlonych osób wynosi około pół miliona osób<ref>Karl Hack, ''Defense & Decolonization in South-East Asia'', s. 113.</ref>. Rząd do końca lat 50. poczynił duże postępy w tłumieniu rebelii a w 1960 roku doprowadził do jej ostatecznego upadku. Przyczyniło się do tego m.in. użycie broni chemicznej ([[kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy]] i [[kwas 2,4,5-trichlorofenoksyoctowy]])<ref>Bruce Cumings (1998). ''The Global Politics of Pesticides: Forging Consensus from Conflicting Interests''. Earthscan. s. 61.</ref> oraz brutalne metody stosowane przez wojsko brytyjskie które jak wykazano dokonywało masakr cywilnych mieszkańców (których to symbolem stała się miejscowość Batang Kali), egzekucji na jeńcach oraz stosowało tortury i okaleczanie partyzantów oraz osób podejrzanych o sprzyjanie im<ref>Fujio Hara (grudzień 2002). ''Malaysian Chinese & China: Conversion in Identity Consciousness, 1945–1957''. University of Hawaii Press. s. 61–65.</ref><ref>[]http://www.bbc.co.uk/news/world-19473258 "Malaysian lose fight for 1948 'massacre' inquiry". ''BBC News''.]</ref>. Stłumienie rebelii ułatwił też fakt że partyzanci byli najczęściej chińskiego pochodzenia przez co próby stłumienia powstania były wspierane przez muzułmańskich Malajów, zdających sobie sprawę liczących na to że po stłumieniu powstania Malaje uzyskają niepodległość<ref>Trevor Owen Lloyd: ''The British Empire 1558–1995''., s. 335. Oxford University Press, 1996. ISBN 0-19-873134-5.</ref>.
