Marco Bellocchio: Różnice pomiędzy wersjami

|www =

}}

 

== Biografia i twórczość ==

Marco Bellocchio wychowywał się w rodzinie mieszczańskiej; jego ojciec był adwokatem, a matka nauczycielką. Ukończył szkoły prowadzone przez instytucje religijne (gimnazjum [[bracia szkolni|braci szkolnych]] i liceum [[barnabici|barnabitów]] w [[Lodi (Włochy)|Lodi]]). Zapisał się na Wydział Filozofii [[Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca w Mediolanie|Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca]] w [[Mediolan]]ie. W 1959 roku rozpoczął studia w szkole filmowej [[Centro Sperimentale di Cinematografia]] w [[Rzym]]ie<ref name="Cinematografo.it">{{cytuj stronę|url= http://www.cinematografo.it/cinedatabase/cast/marco-bellocchio/9210/|tytuł= Marco Bellocchio|autor= Cinematografo.it |opublikowany = www.cinematografo.it |język= it|data dostępu=2015-07-20}}</ref>.

 

 

W 1965 roku zadebiutował [[film fabularny|filmem fabularnym]] ''[[Pięści w kieszeni]]'', który wywołał powszechne zdumienie. Film zaskakiwał bardzo dobrym opanowaniem filmowego języka, ale jeszcze bardziej wstrząsającym obrazem ukazanej rzeczywistości, w której jeden z członków rodziny, chory na [[padaczka|epilepsję]] morduje matkę i upośledzonego umysłowo brata, a podekscytowany dobrze zapowiadającą się przyszłością doznaje ataku choroby i umiera. Obecna w pobliżu siostra nie udziela mu pomocy. Film cechuje nagromadzenie motywów patologicznych, mających sens symboliczny: zabicie matki oznacza wyzwolenie się z typowo włoskiego kultu Wielkiej Matki, a spalenie rodzinnych pamiątek – gest odrzucenia stereotypowych obrządków rodzinnych. Kontrowersyjny film nie został zakwalifikowany do programu festiwalu w Wenecji, ani do dystrybucji przez państwowe przedsiębiorstwo Italnoleggio Cinematografico. Jego wartości doceniono później, a reżyser zyskał miano przywódcy grupy kontestatorów{{odn|Książek-Konicka|1978|s=134}}. Film otrzymał nagrodę na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym]] w [[Locarno]]{{odn|Pitera|1984|s=25}}. W 1967 roku Bellocchio zrealizował film ''Chiny są blisko'', będący kąśliwym obrazem życia politycznego na włoskiej prowincji{{odn|Książek-Konicka|1978|s=154–155}} (nagrodzony w tym samym roku na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym]] w [[Wenecja|Wenecji]]{{odn|Pitera|1984|s=25}}. W kolejnym filmie, ''W imię ojca'' w szokujący sposób skompromitował model edukacji z czasów [[Pius XII|Piusa XII]], kiedy sam zdobywał wykształcenie{{odn|Książek-Konicka|1978|s=154–155}}. Filmy te tworzą swego rodzaju trylogię, zawierającą wątki autobiograficzne{{odn|Pitera|1984|s=25}}. Po premierze ''W imię ojca'' reżyser oświadczył, że kontestację zamierza odtąd uprawiać w sposób bardziej tradycyjny, a realizowane filmy kierować do szerszego grona publiczności. Nakręcony w 1972 roku ''[[Dajcie sensację na pierwszą stronę]]'' (do scenariusza Sergio Donatiego) demaskował mechanizm i metody walki politycznej prowadzonej za pomocą prasy. Dał poglądową lekcję jak perfidnym narzędziem manipulacji opinią publiczną może stać się gazeta ciesząca się opinią solidnej i niezależnej. Uosobieniem tych działan stał się dtwórca jednej z głównych ról, [[Gian Maria Volontè]]{{odn|Książek-Konicka|1978|s=154–155}}