Pernilla Wiberg: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas zawodów Pucharu Świata w [[Lienz]]u w grudniu 1997 roku Szwedka wypadła z trasy i złamała dwa żebra<ref>[http://www.nytimes.com/1998/01/03/sports/plus-skiing-injury-may-force-wiberg-from-games.html Injury May Force Wiberg From Games] {{lang|en}}</ref>. Do czasu kontuzji wystartowała w większości zawodów pucharowych, jednak na podium nie stanęła ani razu. Mimo tej kontuzji wzięła udział we wszystkich konkurencjach podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998|igrzysk olimpijskich w Nagano]] w lutym 1998 roku. Najlepszy wynik osiągnęła tam w zjeździe, w którym wywalczyła srebrny medal. Rozdzieliła tam na podium Katję Seizinger i [[Florence Masnada|Florence Masnadę]] z Francji. Z pozostałych konkurencji ukończyła jeszcze giganta (11. miejsce) i supergiganta (14. miejsce). Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 0,34 sekundy. Slalomu jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. Po igrzyskach nie wystąpiła już w żadnych zawodach i [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1997/1998|sezon 1997/1998]] ukończyła na 35. pozycji. Na jednym z treningów w marcu 1998 roku odniosła kontuzję kolana, która wymagała operacji<ref>[http://www.nytimes.com/1999/02/06/sports/plus-skiing-wiberg-takes-women-s-combined.html New York Times: Wiberg Takes Women's Combined] {{lang|en}}</ref>.

 

 

Już na początku [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1999/2000|sezonu 1999/2000]] odniosła kolejną kontuzję kolana<ref>[http://www.hurriyetdailynews.com/default.aspx?pageid=438&n=womens-world-cup-skiing-hard-hit-by-injuries-1999-12-22 Daily News: Women's World Cup skiing hard hit by injuries] {{lang|en}}</ref>. Startowała do początku stycznia, po czym zdecydowała się zakończyć sezon. W klasyfikacji generalnej zajęła 33. miejsce. Do tego czasu dwa razy stanęła na podium: 8 grudnia 1999 roku w [[Val d'Isère]] byłą trzecia w supergigancie, a dziesięć dni później zwyciężyła w zjeździe w [[Sankt Moritz]]. W [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 2000/2001|kolejnym sezonie]] sporadycznie startowała w zawodach Pucharu Świata, najlepszy wynik osiągając 16 lutego 2001 roku w [[Garmisch-Partenkirchen]], gdzie była piąta w supergigancie. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajęła 59. miejsce, notując najsłabszy wynik w karierze. Wystartowała na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 2001|mistrzostwach świata w St. Anton]] w 2001 roku, jednak wróciła bez medalu. Była tam siódma w supergigancie, a w zjeździe zajęła osiemnastą pozycję. Ostatni raz na podium zawodów PŚ stanęła 11 stycznia 2002 roku w [[Saalbach-Hinterglemm]], zajmując drugie miejsce w zjeździe. W [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 2001/2002|sezonie 2001/2002]] jeszcze kilkukrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej zajęła 23. miejsce, a w klasyfikacji zjazdu była dziesiąta. Brała także udział w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002|igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City]], gdzie w supergigancie była dwunasta, a zjazd ukończyła dwie pozycje niżej. Ostatni występ zanotowała 13 kwietnia 2002 roku w [[Lindvallen]], gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła slalomu giganta.

| 1:15,24 min

| +2,54 s

|-

| 22.

{{Kontrola autorytatywna}}

 

[[Kategoria:Członkowie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego]]

[[Kategoria:Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Albertville 1992]]