Timofiej Samsonow: Różnice pomiędzy wersjami

'''Timofiej Pietrowicz Samsonow (Babij)''' ([[język rosyjski|ros.]] Тимофей Петрович Самсонов (Бабий), ur. [[9 maja]] [[1888]] w [[gubernia besarabska|guberni besarabskiej]], zm. [[1956]] w [[Moskwa|Moskwie]]) -– szef Wydziału Tajnego [[Czeka|Czeki]] (1920-1923), zarządzający sprawami KC [[WKP(b)]] (1927-1935).

W latach 1907-1918 członek Partii Anarchosyndykalistów, trzykrotnie aresztowany i zwalniany, w 1910 aresztowany i skazany na zesłanie na [[Syberia|Syberię]], w lipcu 1914 uciekł za granicę, w 1916 aresztowany w [[Wielka Brytania|W. Brytanii]] i skazany na 6 miesięcy robót. We wrześniu 1917 wrócił do [[Imperium Rosyjskie|Rosji]], w latach 1917-1918 członek Rady [[Czelabińsk]]iej, 12 kwietnia 1918 aresztowany, wkrótce uwolniony, pracownik Oddziału Rejestracyjnego 3 Armii Frontu Wschodniego, 1919 szef Wydziału Specjalnego [[Czeka|Czeki]] 3 Armii Frontu Wschodniego. Od 1919 w [[RKP(b)]], od maja do września 1919 szef Wydziału Specjalnego i członek Kolegium [[gubernia moskiewska|Moskiewskiej Gubernialnej]] Czeki, od września 1919 do września 1920 szef Oddziału Rejestracyjnego Sztabu Polowego Rady Wojskowo-Rewolucyjnej, od września 1920 do 25 maja 1923 szef Wydziału Tajnego Czeki [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|Rosyjskiej FSRR]]/[[GPU (policja polityczna)|GPU]] [[Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych RFSRR|NKWD RFSRR]]/[[OGPU]] [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. W latach 1923-1924 zastępca szefa Kolei Białorusko-Bałtyckiej, w latach 1924-1927 szef wydziału [[Najwyższa Rada Gospodarki Narodowej|Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej]] ZSRR, w latach 1927-1935 zarządzający sprawami KC WKP(b), w latach 1935-1936 dyrektor studia filmowego "Mieżrabpomfilm", w latach 1936-1938 zarządzający sprawami Komitetu Wykonawczego [[Międzynarodówka Komunistyczna|Międzynarodówki Komunistycznej]], w 1938 aresztowany, następnie w 1940 zwolniony,. W latach 1941-1945 dyrektor moskiewskiej fabryki, w latach 1945-1955 kierownik wydziału i zastępca dyrektora Państwowego Wydawnictwa Literatury Politycznej, następnie na emeryturze. 16 lipca 1921 odznaczony [[Order Czerwonego Sztandaru|Orderem Czerwonego Sztandaru]].