Deinocheir: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
PDA, WP:SK |
||
Linia 1:
{{Propozycja wyróżnienia|DA}}
{{Zwierzę infobox
|nazwa zwyczajowa = Deinocheir
Linia 111 ⟶ 112:
Wyróżniający się kształt czaszki wskazuje, że deinocheir cechował się dietą bardziej wyspecjalizowaną, niż inne ornitomimozaury. Dziób przypominał kaczy, co wskazuje, że zwierzę mogło żywić się w wodzie lub pasło się na niskiej roślinności, jak pewne zauropody i [[hadrozaury]]. Miejsca przyczepu mięśni otwierających i zamykających usta były w porównaniu z wielkością czaszki bardzo małe, co wskazuje na niewielką siłę zgryzu deinocheira. Czaszka wydaje się [[adaptacja (biologia)|zaadaptowana]] do zrywania miękkich, podwodnych części roślin. Głębokość żuchwy oznacza istnienie dużego [[język (anatomia)|języka]], który mógł pomagać zwierzęciu w zasysaniu pożywienia szerokim dziobem z dna zbiorników słodkowodnych<ref name="nature13874"/>.
Ponad 1400 [[gastrolit]]ów, kamieni żołądkowych mierzących od 8 do 87 mm, znaleziono wśród żeber i gastraliów okazu MPC-D100/127. Iloraz ich masy do masy całkowitej, 0,0022, wspiera teorię, zgodnie z którą kamienie te pomagały bezzębnym zwierzętom w rozdrabnianiu pokarmu. Cechy takie jak obecność dzioba i U-kształtna, zakrzywiona w dół żuchwa, stanowią wskaźniki fakultatywnej [[Fitofag|roślinożerności]] wśród [[celurozaury|celurozaurów]]. Pomimo tych cech kręgi i łuski [[ryby|ryb]] również znaleziono wśród gastrolitów. Sugeruje to [[wszystkożerność]]<ref name="nature13874"/>. Ornitomimozaury uważane są ogólnie za żywiące się zarówno [[rośliny|roślinami]], jak i niewielkimi [[zwierzęta
[[Plik:Deinocheirus hand front view.jpg|thumb|upright|Odlew zmontowanego szkieletu kończyn górnych, Japonia]]
Zanim poznano bardziej kompletne pozostałości deinocheira, proponowano różne sposoby odżywiania się tego zauropsyda. Najpierw widziano w nim [[drapieżnictwo|drapieżnika]], zwierzę przypominające [[allozaur]]a o wielkich kończynach górnych<ref name="holtz2014"/>. W ich oryginalnym opisie Osmólska i Roniewicz pokazały, że ręce deinocheira nie nadawały się do chwytania, mogły zaś służyć do rozrywania zdobyczy<ref name="osmolska&roniewicz1970"/>. W 1970 rosyjski paleontolog [[Anatolij Rożdiestwienski]] porównał kończyny deinocheira z przednimi łapami [[leniwce|leniwca]], zapoczątkowując hipotezę ukazującą deinocheira jako wyspecjalizowane we wspinaczce zwierzę żywiące się roślinami i mieszkające na drzewach<ref name="Rozhdestvensky1970"/>. W 1988 [[Gregory S. Paul]] zasugerował, że pazury były zbyt tępe, by służyć drapieżnictwu, stanowiły natomiast dobre narzędzie samoobrony<ref name="paul1988"/>. Starając się ustalić [[nisza ekologiczna|niszę ekologiczną]] deinocheira i terizinozaura w 2010, Phil Senter i James H. Robins zasugerowali, że ''Deinocheirus'' posiadał największy pionowy zasięg dostępności pożywienia z powodu wysokich bioder, i specjalizował się w żerowaniu na wysoko rosnącym listowiu<ref name=senter&robins2010/>.
| |||