Theodor Eicke: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, int., poprawa linków, odlink. dat |
|||
Linia 51:
Radykalne poglądy Eickego, nienawiść do Republiki Weimarskiej i frustracja niską jakością życia rychło zbliżyły go do ruchu narodowosocjalistycznego. W 1928 roku Eicke wstąpił do [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] (nr identyfikacyjny 114901) stając się jednocześnie członkiem [[Sturmabteilung|SA]]. Decydujące dla jego dalszej kariery stało się jednak członkostwo w [[Schutzstaffel|SS]] nabyte 20 sierpnia 1930 roku (nr identyfikacyjny 2921).
Kariera Eickego w SS przebiegała w błyskawicznym tempie, gdyż jego energia, oddanie i niebywałe zdolności organizacyjne rychło zwróciły nań uwagę [[Heinrich Himmler|Heinricha Himmlera]]. Już w listopadzie 1931 r. Eicke uzyskał awans do stopnia [[Standartenführer|SS-Standarteführera]] i stanowisko dowódcy 10 pułku SS w Nadrenii-Palatynacie.
Służba w „[[Schutzstaffel|Sztafetach Ochronnych]]” rychło sprowadziła jednak na Eickego wiele kłopotów. Najpierw z powodu zaniedbywania obowiązków zwolniono go z pracy w zakładach I.G. Farben. W marcu 1932 roku został natomiast aresztowany przez policję i skazany na dwa lata więzienia za nielegalne posiadanie materiałów wybuchowych i przygotowywanie serii zamachów terrorystycznych oraz zabójstw politycznych w [[Bawaria|Bawarii]]. Interwencja sprzyjającego nazistom bawarskiego ministra sprawiedliwości doprowadziła jednak do odroczenia wykonania wyroku, a Eicke na rozkaz Himmlera opuścił Niemcy i uciekł do [[Faszyzm włoski|faszystowskich]] [[Włochy|Włoch]]. Pozostawał tam aż do momentu przejęcia władzy przez [[Adolf Hitler|Hitlera]].
| |||