Ъ: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwotnie (w [[język staro-cerkiewno-słowiański|języku staro-cerkiewno-słowiańskim]]) oznaczał [[jer (głoska)|jer]] twardy, czyli głoskę wymawianą jak ''ŭ'' (bardzo krótkie [[u]]), często występujące na końcu wyrazów starosłowiańskich (jako kontynuacja końcówki [[język praindoeuropejski|praindoeuropejskiej]]; por. [[łacina|łacińskie]] ''-us'', [[sanskryt|sanskryckie]] ''-as'' czy [[język starogrecki|starogreckie]] ''-os''). Wskutek tego (na zasadzie [[analogia|analogii]]) w późniejszych wiekach stosowany był we wszystkich [[język (mowa)|językach]] wykorzystujących cyrylicę (np. w [[język rosyjski|języku rosyjskim]] do reformy z [[1917]]/[[1918]] roku, a w [[język serbski|języku serbskim]] do reformy [[Vuk Karadžić|Vuka KaradžićaKaradžicia]]) także na końcu wszystkich wyrazów kończących się na [[spółgłoska|spółgłoskę]] (jako znak kończący słowo).