|
'''Emanuel Kwiring''', [[język ukraiński|ukr.]] ''Емануіл Йонович Квірінг'' (ur. [[13 września]] [[1888]] we Friesenthalu – obecnie Nowołypowka – koło [[Samara|Samary]], zm. [[26 listopada]] [[1937]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – ukraińskirosyjski ikomunista radzieckipochodzenia komunistaniemieckiego, I sekretarz [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|KP(b)U]] i członek [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]], z wykształcenia ekonomista.
Urodził się na [[Powołże|Powołżu]] w rodzinie niemieckiego kolonisty. Od [[1906]] roku zaangażowany w działalność eserów, po [[1912]] roku związał się z ruchem bolszewickim. Rok później podjął współpracę z moskiewską ''"Prawdą"'', pracował też jako sekretarz bolszewickiej frakcji w Dumie IV kadencji.
Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] aresztowany i wysłany do [[Dniepropetrowsk|Jekaterynosławia]], gdzie wybrano go w skład lokalnego komitetu [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|SDPRR(b)]]. Po rewolucji październikowej był sekretarzem [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|SDPRR(b)]] oraz przewodniczącym lokalnej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.
Od października do marca [[1919]] roku sprawował funkcję I sekretarza [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|KP(b)U]] – opowiadał się za ścisłym powiązaniem Ukrainy z [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|Rosją radzieckąRFSRR]] oraz przyłączeniem jej wschodniej części do tzw. Radzieckiej Republiki Doniecko-Krzyworoskiej.
W [[1919]] roku przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|USRR]], w latach [[1919]]–[[1920|20]] zdegradowany do funkcji1919–1920 sekretarzasekretarz [[Dniepropetrowsk|jekaterynosławskiego]] oddziału [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|KP(b)U]].
W [[1921]] roku znalazł się w składzie[[Ryga|Rydze]] radzieckiejw składzie delegacji sowieckiej na rozmowy z Polską w sprawie zawarcia traktatu pokojowego, kończącego [[RygaWojna polsko-bolszewicka|Rydzewojnę polsko-bolszewicką]] , podpisując wraz z [[Jurij Kociubynśkyj|Jurijem Kociubińskim]] [[Traktat ryski (1921)|pokój ryski]] w imieniu [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|USRR]].
Po [[1921]] roku pełnił kolejno funkcje sekretarza gub-komu [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|KP(b)U]] w [[Donieck]]u, a w latach [[1923]]-[[1925|25]] ponownie I sekretarza [[Komunistyczna Partia (bolszewików) Ukrainy|KP(b)U]] – dał się poznać jako przeciwnik polityki ukrainizacji i zwolennik bardzo ścisłych więzi rosyjsko-ukraińskich, za co był oskarżany przez tzw. narodowych komunistów o sprzyjanie rosyjskiemu szowinizmowi.
W [[1925]] roku wyjechałodwołany do [[Moskwa|Moskwy]], gdzie zajmował się wdrażaniem w życie planów gospodarczych [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] jako zastępca przewodniczącego Gosplanu [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] ([[1927]]–[[1930|30]]1927–30 i [[1934]]–[[1937|-37]]).
Od [[1930]] roku stał na czele Wydziału Ekonomicznego [[Instytut Czerwonej Profesury|Instytutu Czerwonej Profesury]], a w latach [[1932]]–[[1936|36]]1932–36 przewodniczył Ekonomicznemu Instytutowi Akademii Komunistycznej.
W czasie ''[[Wielki terror (ZSRR)|wielkiej czystki]]'' 16 października 1937 roku aresztowany przez [[NKWD]]. 25 listopada 1937 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR z zarzutu ''szkodnictwa i udziału w antysowieckiej organizacji terrorystycznej prawicy''. Rozstrzelany następnego dnia. Ciało zostało [[kremacja|skremowane]] w krematorium na [[Cmentarz Doński w Moskwie|Cmentarzu Dońskim]], prochy pochowane anonimowo]].
W [[1937]] roku aresztowany przez [[NKWD]] i zamordowany jeszcze w tym samym roku.
| 