Opera buffa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 42024425 autora 188.95.27.135 (dyskusja)
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Linia 7:
Na skutek popularności ''La serva padrona'' intermedia zmieniły status z wesołego przerywnika muzycznego na odrębny gatunek muzyczny. Wystawienie jej w roku 1752 w Paryżu wywołało spór pomiędzy ''buffonistami'' – zwolennikami muzyki włoskiej a antybuffonistami, opowiadającymi się za sztywną i dostojną operą [[Jean-Baptiste Lully|Lully'ego]] i [[Jean-Philippe Rameau|Rameau]].
 
Zwolennikiem opery buffa był między innymi [[Jean-Jacques Rousseau]], który zainicjował francuską operę komiczną (''bouffe''), wystawiając swój własny utwór tego rodzaju – ''Le devin du village'' ("Wróżek wiejski": cf. Jan Jakub Rousseau, "Wyznania", tłum. [[Tadeusz Żeleński "Boy"]]). Odtąd Francja przyswoiła sobie formę opery komicznej i wkrótce prześcignęła na tym polu Włochów. Twórcami tej formy we Francji byli: N. Dalayrac, N. Isouard, F. A. Boieldieu, D. Auber i A. Adam. We Włoszech w wieku XVIII tworzyli ją G. Paisiello, P. Guglielmi i D. Cimarosa, którego opery buffa uważane są za zapowiedź romantycznego [[bel canto|belcanta]]. Za szczyt osiągnięć w dziedzinie opery komicznej uznać można ''[[Wesele Figara (opera)|Wesele Figara]]'' i ''[[Così fan tutte]]'' [[Wolfgang AmadeuszAmadeus Mozart|Wolfganga AmadeuszaAmadeusa Mozarta]], a także ''[[Cyrulik sewilski (opera)|Cyrulika sewilskiego]]'' [[Gioacchino Rossini|Gioacchino A. Rossiniego]].
 
{{Przypisy}}