Edward Mutesa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ort. |
|||
Linia 22:
Był synem bugandyjskiego władcy Daudi Chwi II. Początkowo uczony przez guwernerów Mutesa studiował później na Uniwersytecie w Cambridge. Po śmierci ojca Mutesa w 1939 został kabaką Bugandy. Do 1942 rządził tylko nominalnie z powodu niepełnoletności. Dopiero jako 18-latek mógł przejąć faktyczną władzę z rąk rządzącej dotychczas w jego imieniu rady regencyjnej.<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435</ref>
W 1953 sekretarz stanu ds. kolonii Wielkiej Brytanii zaprezentował Mutesie plan stworzenia federacji złożonej ze wschodnioafrykańskich kolonii brytyjskich na wzór federacji takich jak [[Rodezja]] i [[Niasa]], lecz kabaka nie chciał, by powstała w ten sposób zjednoczona Uganda: sprzeciwił się jej tworzeniu i odmówił współpracy przy realizacji tego planu. Przedstawił natomiast swoje żądania niezależności Bugandy, przypominając o układzie, jaki Brytyjczycy zawarli wcześniej z Bugandą, lecz ówczesny gubernator brytyjski [[Andrew Cohen]] w dniu 30 października 1953 nakazał Mutesie II udać się na emigrację do Wielkiej Brytanii, gdyż nie potrafił przekonać go do współpracy<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 436</ref>. Miało to niepożądane dla Wielkiej Brytanii konsekwencji w postaci niemożności ustabilizowania sytuacji w kraju, której nie umiała zaradzić nawet dwukrotnie zarządzająca stan wyjątkowy rada regencja założona z inicjatywy brytyjskiej. Dwa lata później Mutesa II reemigrował za pozwoleniem
Po powrocie do kraju Mutesa kontynuował swe starania nie tylko o autonomię, ale i o niepodległość kraju. W czerwcu 1960 nie miał zamiaru wziąć udziału w przeprowadzonych w Ugandzie wyborach: odmówił, żądając dla Bugandy specjalnych przywilejów, jednak nie zważano na jego sprzeciw<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435</ref> i wybory się odbyły, wskutek czego zostały ustalone ostateczne granice świeżo niepodległej Ugandy. W październiku 1961 Mutesa ustąpił pod naciskiem Brytyjczyków, pozwalając na połączenie zaanektowanie Bugandy do Ugandy. Sprzymierzył się wówczas z ugandyjskim prawnikiem [[Milton Obote|Apollo Miltonem Obote]], dzięki czemu w 1962 kabaka wygrał wybory prezydenckie i został pierwszym w historii Ugandy prezydentem, Obote zaś objął 30 kwietnia 1962 urząd premiera.
| |||