Walentynian I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
uzupełnienie |
||
Linia 16:
Był następcą [[Jowian]]a. Władał zachodnią i wschodnią częścią imperium; rządy we wschodniej części przekazał swojemu bratu – [[Walens]]owi. Po kilku latach mianował współcesarzem [[Gracjan (cesarz rzymski)|Gracjana]].
Walentynian skoncentrował się na granicy na [[Ren]]ie. Pokonał [[Frankowie|Franków]] i [[Alamanowie|Alemanów]], następnie przeniósł się do [[Brytania|Brytanii]], gdzie pokonał [[Szkoci|Szkotów]] oraz [[Piktowie|Piktów]]. Przedsięwziął również kampanię przeciwko [[Maurowie|Maurom]] w północnej [[Afryka|Afryce]]. W 375 przeniósł się do [[Iliria|Ilirii]], gdzie usiłował stłumić bunt [[Sarmaci|Sarmatów]] i [[Kwadowie|Kwadów]]. Zmarł krótko po negocjacjach z tymi drugimi (prawdopodobnie doznał [[udar mózgu|udaru mózgu]] z wściekłości na oferowane przez nich warunki). Jego ciało odesłano do [[Konstantynopol]]a. Nowym cesarzem obwołano 4-letniego wówczas syna cesarza [[Walentynian II|Walentyniana II]], w którego imieniu rządził osiemnastoletni brat Gracjan.
Poślubił wdowę po cesarzu [[Magnencjusz]]u [[Justyna (cesarzowa rzymska)|Justinę]] i miał z nią troje dzieci.
| |||