Bogufał II: Różnice pomiędzy wersjami

Za jego rządów biskupich, w roku 1262 rozebrano romańskie, spękane prezbiterium [[bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu|poznańskiej katedry]], wznosząc w jego miejscu nową konstrukcję. W roku 1244 Bogufał odstąpił [[książęta wielkopolscy|księciu]] [[Przemysł I|Przemysłowi I]] osadę wokół nieistniejącego współcześnie [[Kościół św. Gotarda w Poznaniu|kościoła św. Gotarda]], gdzie powstał lokowany na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] lewobrzeżny [[Poznań]]. Był również sygnatariuszem aktu lokacji tego miasta. W roku 1246 otrzymał od Przemysła I immunitet wraz z prawem do lokacji osad biskupich na prawie magdeburskim. W roku 1248 był uczestnikiem [[synod]]u we Wrocławiu{{odn|Maciejewski|2003|s = 256}}.

 

 

W ''Kronice wielkopolskiej'' jego rządy zostały podsumowane zgodnie z ówczesnym ideałem biskupa, który winien dbać o dobra duchowe i materialne Kościoła: ''rozkoszował się zaś dniem i nocą czytaniem ksiąg Pisma świętego, których niemały posiadał zbiór i więcej niż skarb jakiś nadzwyczaj gorąco miłował. Umierając pozostawił je wszystkie kościołowi poznańskiemu. Ten błogosławiony biskup w drugim roku swojego episkopatu kazał z powodu jakichś rysów chór kościoła poznańskiego do gruntu, czyli całkowicie, zburzyć i na nowo zbudować. Żył zaś na swoim biskupstwie dziesięć lat i dwadzieścia sześć tygodni''{{odn|Kürbis|2010|s = 167-168}}.