Bogufał II: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życie: Różyce |
m →Życie: drobne merytoryczne |
||
Linia 42:
== Życie ==
Nieznana jest data urodzin Bogufała. Na podstawie imienia przypuszcza się, że był Polakiem i należał do rodu Porajów-Różyców. Według ''[[Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego|Roczników]]'' [[Jan Długosz|Jana Długosza]] pieczętował się [[herb szlachecki|herbem]] [[Poraj (herb szlachecki)|Poraj]], ale informacja ta jest późna i mało wiarygodna. Używał tytułu magistra, jednak nie wiadomo, gdzie się kształcił. W 1211 roku został scholastykiem poznańskim, w 1231 kustoszem i kanonikiem gnieźnieńskim, a w 1242 biskupem poznańskim. Istnieje wprawdzie dokument datowany na 21 lipca 1240, w którym Bogufał występuje już jako biskup, jest to jednak późniejszy falsyfikat{{odn|Maciejewski|2003|s = 256}}.
Za jego rządów biskupich, w roku 1262 rozebrano romańskie, spękane prezbiterium [[bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu|poznańskiej katedry]], wznosząc w jego miejscu nową konstrukcję. W roku 1244 Bogufał odstąpił [[książęta wielkopolscy|księciu]] [[Przemysł I|Przemysłowi I]] osadę wokół nieistniejącego współcześnie [[Kościół św. Gotarda w Poznaniu|kościoła św. Gotarda]], gdzie powstał lokowany na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] lewobrzeżny [[Poznań]]. Był również sygnatariuszem aktu lokacji tego miasta. W roku 1246 otrzymał od Przemysła I immunitet wraz z prawem do lokacji osad biskupich na prawie magdeburskim. W roku 1248 był uczestnikiem [[synod]]u we Wrocławiu{{odn|Maciejewski|2003|s = 256}}.
| |||