Endoskopia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Historia: lit. |
|||
Linia 8:
Pierwsze urządzenia celowo wykonane w celu endoskopii powstały w początkach XIX w. [[Filip Bozzini]] (1773-1809) we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie]] wykorzystał światło lampy gazowej w celu oświetlenia badanych endoskopem narządów. Badano najczęściej pochwę, [[odbytnica|odbytnicę]] i dolną część gardła. Jako ciekawostkę można podać, że Bozzini został ukarany przez władze swojego uniwersytetu „za niezdrową ciekawość”. Rozwój optyki i mechaniki precyzyjnej pozwolił na konstruowanie coraz lepszych endoskopów. Pozwoliło to [[Adolf Kussmaul|Adolfowi Kussmaulowi]] (1822-1902) z [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburga]] w Niemczech na wykonanie w roku 1886 pierwszej [[Panendoskopia|gastroskopii]]. Pacjentem był zawodowy połykacz noży z cyrku. Wielkie zasługi dla rozwoju gastroskopii położył [[Jan Mikulicz-Radecki]] (1850-1905), który pracując wówczas w [[Wiedeń|Wiedniu]], konstruował wraz z inżynierami nowe typy endoskopów wykonując liczne badania górnego odcinka przewodu pokarmowego. W roku 1881 opisał on gastroskopię, w czasie której rozpoznał [[rak żołądka|raka żołądka]]. W konkluzji artykułu stwierdził, iż spodziewa się że dzięki gastroskopii będzie można tę chorobę rozpoznawać w mniej zaawansowanych stadiach. Istotnie w latach 60. XX wieku w Japonii powstało pojęcie „raka wczesnego” możliwego w praktyce do rozpoznania tylko endoskopowo. Urządzenie Mikulicza posiadało na końcu [[żarówka|żarówkę]] elektryczną. Pod koniec XIX wieku rozwój endoskopii został nieco wstrzymany przez wprowadzenie do medycyny odkrytych w 1895 przez [[Wilhelm Röntgen|Wilhelma Roentgena]] [[promieniowanie rentgenowskie|promieni X]]. Endoskopia powodowała wiele [[błąd medyczny|jatrogennych]] uszkodzeń [[przełyk]]u i gardła, gdyż nie całe badanie (głównie wprowadzanie aparatu) odbywało się pod kontrolą wzroku badającego.
Mimo tego endoskopia rozwijała się i zaczęto wprowadzać nie będące już sztywnymi rurami, a posiadające pewną giętkość (dzięki [[przegub]]om). Pierwszy prawdziwie giętki endoskop wprowadzili w roku 1932 [[Rudolf Schindler (lekarz)|Rudolf Schindler]] (1888-1968) i [[Georg Wolf]] (1873-1938). W roku 1940 [[Bruce Kenamore]] wyprodukował endoskopowe kleszcze [[Biopsja|biopsyjne]] do pobierania materiału do [[badanie histopatologiczne|badań histopatologicznych]]. Opisane endoskopy opierały się na systemie [[soczewka|soczewek]] i źródle światła w końcówce aparatu. Ograniczało to w znacznym stopniu giętkość aparatu i zakres możliwych badań. W maju 1957 [[Basil
Obecnie używane są również sztywne endoskopy (rigid endoscopes), które w kanale zawierają serie soczewek. Dają one obraz znacznie lepszej jakości niż endoskopy światłowodowe 2.3, ale stosuje się je głównie w [[laparoskop]]ach i [[artroskop]]ach.
|